NİÇİN?

Öncelikle bizi ilgilendiren, türk, arap ve acemin (farsın) ülkemizde sürdükleri işgalciliği mahkum etmek ve bütün eylemlerinizin ilk hedefi olan: İŞGALCİ TÜRK DEVLETİNİN KÜRDİSTAN'DAN ÇIKARILMASIDIR.

Sonraki hedef 1400 yıldır ülkemizde sürekli cereyan eden: İSLAM (din, inanç ve maneviyat) MASKELİ ARAP IRKÇILIĞI VE ŞÖVENİZMİDİR.

- Yoksa bizim hiçbir halka karşı özel bir düşmanlığımız yoktur. Dinimiz ve yaşam felsefemizde kin gütme yoktur. Tek hedefimiz türk-arap ve acem (fars) sömürgecilerinin ülkemizi terk etmesidir. Yer yüzünde hiç bir millet kürd halkı kadar yabancı işgale karşı onyillarca ve hatta yüzyıllarca savaşmamıştır. Kürdler tarih boyunca işgale karşı savaşmış bir halktır. Bu savaş bugün hala devam etmektedir.

Kürdlerin KENDİ tarihi ve öz vatanı olan Kürdistan'da, kürdlerin doğrudan doğruya ve katıksız hakimiyeti için: yani kürd köylü, işçi ve burjuvazisini kapsayan türk-arap-farstan BAĞIMSIZ ÖZGÜR, DEMOKRATİK VE BİRLEŞİK KÜRD DEVLETİ İSTİYORUZ.

Goran Candan

Some of the Turkish massacres in history:
"1876: 30,000 Bulgarians killed
1914-23: 700,000 Greeks killed
1914-23: 300,000 Syriac people killed
1914-23: 1.5 million Armenians killed
1921: 5000 Kurds killed
1925: 40,000 Kurds killed
1927-30: 47,000 Kurds killed
1930: 40,000 Kurds killed
1937: 70,000 Kurds killed
1937: 80 000:: Thousands more Kurdish dead by the invader Islamo-Fascist Turkish army
2016: - ... and still many thousands of ınnocent Kurdish civilians being killed by the ıntruder Islamo-Fascist Turkish army and polıce forces in Kurdistan

Almost all of the Kurds sincerely and heartily cursed and continue to curse the great genocide massacre of the Turkish state over the Armenian people. Nationalist Armenians directly support the genocide of Turks on the Kurds.

Can we talk about the civilization, civilization, nobility and civilized culture of these Armenians who can do the terrible massacres documented in this picture against the Kurdish people? Unfortunately, there are dozens of such terrible massacres that have been an example of the bloodthirsty of Armenian nationalists for a long time in Kurdish hostility.

In this picture, the poses of the Armenians after the massacre of innocent civilian Kurdish people in Bitlis and Muş cities of Kurdistan.
However, when the Muslim Kurdish sheikh attacked the Ottomans, he sent a secret message to his Christian neighboring Armenians, saying, "Hang a red flag on your houses tonight, so that when Kurdish soldiers attack the city towards the morning, you can distinguish you from the invading Turks and do no harm to you."

The one on the far left has a HEART, and the far right has a BABY taken from his mother's belly.

On July 21, 1921, General Bronsart von Schellendorf wrote in "Deutsche Allgemeine Zeıtung": Armenian monstrosity was more than a massacre.

Kürdlerin hemen hemen hepsi türk devletinin ermenı halkı üzerinde yaptığı büyük soykırım katliamını candan ve yürekten lanetlemektedir ve lanetlemeye de devam edecektir. Milliyetçi ermeniler ise, türklerin kürdlere yaptığı soykırımı doğrudan doğruya desteklemektedir.

Bu resimde belgelenmiş korkunç katliamları kürd halkına karşı yapabilen bu ermenilerin uygarlığından insanlığından asalet ve medeni kültüründen bahsedilebilir mi? Ne yazık ki ermeni milliyetçilerinin eskiden beri kürd düşmanlığındaki kana susamışlığına örnek teşkil eden onlarca böyle korkunç katliamların mevcudiyeti sözkonusudur.

Bu resimde, ermenilerin, Kürdistan'ın Bitlis ve Muş şehirlerinde masum sivil kürd halkına yaptıkları katliam sonrası verdikleri pozlardır.
Oysa müslüman kürd şeyhi osmanlılara saldırınca, HIRİSTİYAN ermeni komşularına gizliden bir haber yollayarak ''bu gece evlerinizin üstüne kırmızı bir bayrak asın, ki kürd askerleri sabaha doğru şehre saldırdığında, sizi işgalci türklerden ayırt edebilsin ve size bir zarar vermesin'' demişti.

En soldakinin elinde KALP var, en sağdakinin elinde annesinin karnı deşilerek alınmış bir BEBEK..

21 Temmuz 1921 tarihinde General Bronsart von Schellendorf ''Deutsche Allgemeıne Zeıtung''da şunları yazmış: Ermeni canavarlığı katliamdan çok öteydi.

ERMEN & TIRK DIJ-KURDAN HEVPEYMAN ÇÊDİKİN

Îtîhat-Terakî ne tenê bavê kemalîzma tirkan e, her weha bavê neteweperestiya ermenan e jî. Ermen û tirk her bira ne û li dijî kurdan alîkariyê didin hevûdu.

BELGE: Hevpeymana Partiya Taşnak a ermenan û a Îttîhat Terakiya tirkan. Dagîrkerên tirk soz didin ku wê alîkariyê bidin daku ermen li Kurdistanê, xweseriya ermenan ava bikin. Ji ermenan jî tê xwestin ku li dijî Sultan Evdilhemîd alîkariyê bidin wan,1909.

DENİZDEN DENİZE ERMENİSTAN

Salih Aras/ Ermeniler masum değiller. Bu coğrafya da yaşayan hiçbir millet de değil. 93 Harbi’nde Ermeniler büyük oynadı. Çarlık Rusya’sına dayanarak, büyük bir ülke hayal ettiler. Türkiye’nin şuan resmi sınırları içerisinde bulunan bütün Kürt illeri, bir de Doğu Karadeniz’den ve Adana üzerinden Doğu Akdeniz’e kadar bir coğrafya üzerinde hakim olmak istediler ve kendilerini buna inandırdılar. Dönemin güçlü Devlet’i Çarlık Rusya’sının gücüne güvendiler. Süreç Osmanlı İmparatorluğu’nun hızla dağılma süreciydi.

Süreci ne Kürtler ne de Ermeniler doğru değerlendiremediler. Sonuçta kaybettiler. Ermeniler Soykırıma uğradı, Kürtler sayısız katliamlara uğradı. Bu katliamların toplamı soykırımlarını da aşıyor. Ruslar Ermenileri, Osmanlılar-Türkler hem Ermenileri ve hem de Kürtleri kullandılar. Tabi kendi çıkarları için.

Ermeni Soykırımı bir İslam ve Hıristiyanlık savaşı neticesin de olmamış. Solcular Sosyalistler 1. Dünya Savaşı’na, 1. Emperyalist paylaşım savaşı derler, doğrudur. Osmanlılar, Ermenileri Alman silahlarıyla katlettiler. Bu nasıl bir dinler arası savaş? Dinler arası savaşlar, yüzyıllar öncesinden bitti. Ermeni Soykırımını Dinlere bağlamak, Türklerin suçlarını hafifletme girişimleridir. Kürt Aşiretlerinin Ermeni Soykırımında, Türklerle ortak yapma da samimi bir yaklaşım değil. Kürtlerin Ermeni Soykırımı’nda bir rolü yoktur. Kürtler ve Ermeniler birbirlerine karşı kullanılmışlar. Kürtler aynı şekilde birbirlerine karşı kullanıldılar. Örneğin Ermeniler, 93 Harbi boyunca (1877-1920) hem Ruslarla ve hem de aynı zaman süreci içinde Osmanlı-Türklerle birlik de oldular. Her iki kesimle olan birliktelik de anti-Kürtlük vardı.

Kars 93 Harbi boyunca Çarlık Rusya’sı işgalinde kaldı. Bu dönem Kars da Kürt nüfusu çok yoğundur. Alevi- Sünni Kürtler var ama çoğunluk Ezdi Kürtlerdedir. Sovyetler Birliği’nin dağılışı, Sonra oluşan Rusya Federasyonu ve Bağımsız Devletler Topluluğuna dağılan Kürtlerin hemen hepsi Kars'lıdır.

Ruslar Ardahan ve Kars’a girdiklerinde Kürt Aşiretlerini hedef aldılar. Mensup olduğum Aşiret *Suweydi-Cemaldin Aşireti, direniyorlar. Rusların dayandığı yerel güç Ermenilerdir. Ermeniler Kürtlerin Ruslarla anlaşmalarına karşılar. Buna fırsat vermiyorlar. 1916-18 Erzurum-Erzincan Rus işgali döneminde Koçgiri Hareketi Lideri Alişer bey Ruslarla görüşür. Kürdistan’ın kurulması için görüşmeler de Rusları ikna çabalarını Ermeniler boşa çıkarır. Ermenilerin hayali, Kürtlerin ülkesine sahip çıkmaktır. İddia ettikleri coğrafyanın tek bir ilinde çoğunluk da değiller. Yüzyıllar boyunca da olmamışlar. En fazla oldukları iki yer söyleniyor, Dersim ve Sason, o da yüzde otuzu geçmiyor. Akdeniz'e nasıl varacaklar?

Kırk yıldan fazla Çarlık Rusya’sından her türlü desteği aldılar. Strateji yanlıştı, bir hayrını görmediler, Kürtlere de çok zarar verdiler. Özellikle Ardahan, Kars, Göle ve Digor’daki katliamları çok iyi biliyorum. Şimdilik buna girmek istemiyorum. Ekim Devrimi oldu 1917, 1. Dünya Savaşı sona erdi. Ruslar çekildi, Ermeniler de birlik de gitti. Kalanlara yine Kürtler sahip çıktı, nüfuslarına aldılar. Onları çok seviyoruz. Onlar artık bizdenler. Ama Ermeniler güçlü oldukları alanlar ve dönemlerde hep Kürtlere karşı katliamlar yaptılar. Kızıl Kurdistan’ın sonunu Ermenistan getirdi! Kendilerine ne kaldı? Ama Kürtler hem Güney Kurdistan’da ve hem de Güney Batı Kurdistan’da, halen çok zor durumlar da olmalarına rağmen, herkesi korumasını bildiler. Bu coğrafyanın farklısı Kürtlerdir. Ermenilerin Türklere, Araplara ve Farslara benzeyen yanları çok belirgindir. Diğerini yok ederek yaşamak!!

Rusya gibi büyük bir Devlet kırk yıl Ermenilere yardım yaparken, Kürtler her dönem çok savunmasızlar. Hem İslam Aleminin (Sünni, Şii, sonra Baas Nasturi) hem de Hıristiyan Aleminin (Ortodoks, Katolik ve protestan) ortak saldırılarına onlarca kez maruz kaldılar.
Ruslar Ardahan ve Kars’a tam yerleşmişlerdi. 1877de geldiklerin de Osmanlı askerleri çekildi. Hiç savaşmadılar. 1917 Bolşevik Devrimi sonrası Rus Askerleri çekilince boşalan alanlara Türk askerleri girdi. Lenin Kars ve Ardahan’ı Türklere hediye etti.
Yirmili- otuzlu yaşlardaki Kürt gençlerinde Ermenilere karşı bir duygusallık var. Evet, Ermeniler bir soykırımına uğradı. Bunu Türkler yaptı. Bütün dünya bunu biliyor. ABD Hükümeti’nin Ermeni Soykırımını resmen tanıması süreci farklı bir aşamaya taşıyor. Sürecin işleyiş detaylarını belirlemek, başta mahkemelere ve değişik uluslar arası kurumlara düşmektedir.

Süreç dönülmez bir yola girdi. Üç yıl, beş yıl, on yıl nihayetin de Dünya bunu kabul edecek. Türkiye’nin bundan kaçma-kurtulma şansı yok! Bunun bir bedeli, bir hesabı olacak. Dünya’da Kürtlerden daha iyi Türkleri tanıyan kim olabilir? Türk Yönetimleri kafa kesmekten ve katliamlar yapmaktan Tarih boyunca zevk almışlardır. Dünya’da böyle tanınmaları onları rahatsız etmiyor. Onların delirten, çıldırtan maddi ödemeler zorunluluğudur. Bundan kurtulamazlar. Mahkemeler Ermeni Soykırımını onaylarsa, çıkacak sonuç (Türkleri en çok ilgilendiren) tazminattır. Bunun miktarını bilemem. Kabul etmiyorum diyemezler. Normal bir ülke düşünün, bir kişi mahkeme kararı olan borcunu ödemiyor. Bir uyarı, iki uyarı derken haciz başlıyor. Ödemeseler, Dünya’nın her yerinde ki (limanlar, hava alanları, tren garları) Türk Devleti’ne ait tren, uçak, gemi ve her şeye haciz koyabilirler. Türkiye bunu göze alamaz ve bedel ödemek zorundadır.
Açık söylemek gerekiyor; gelmiş-geçmiş Türk Yönetimlerinin her zaman A , B ve bazen C planları da vardır. Bu konularda oldukça becerikliler. Ne yazık bizim yönetimlerin, yedek planları olamadı!

Kürtlerin çoğu bunu biliyor, İki mahkumdan bahsedilir biri Kürt, biri Türk, İkisi de idam cezası alır. Son istekleri sorulur, Kürt der annemi görmek istiyorum, Türk de der ki, Kürt annesini görmesin! Osmanlılar bu suçu işledi. Planlar tutmuyor suçu kabullenmek zorundalar. Şimdi son plan gereği suçu hafifletme denemesindeler. Hep zor anların da Kürtler akıllarına gelir..

Bir cinayet işlenmiş. Yıllarca faali bulunamamış. Zamanla katil yakalanmış. Mahkemeye çıkarılıyor, katil halen inkar ediyor, kanıtlar çok güçlü olduğu için inkar etmenin yolu kalmıyor. Bu sefer katil diyor ki, tek değildim biri ile birlik de yaptık. Peşine ayrıntıları diziyor. Mümkün olduğunca suçu O birinin üzerine atma çabasına giriyor. Başarılı olursa, tabi suçu hafifleyecek. Ermeni Soykırımı’nda Kürtler üzerinde bir oyun tezgahlanmak isteniyor. Kürt Aşiretleri yardım etmeseydi, katliamlar bu denli olmazdı! Bunlar suçu hafifletme çabalarıdır. Gerçekle hiçbir alakası yok.

Şimdi 21. Yüzyılın ilk çeyreğindeyiz. Geçen yüzyıl 20. Yüzyıldı. Birde 19. Yüzyılın son çeyreğini alalım. 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı (Osmanlı Rus 93 Harbi). Üç ayrı yüzyıldan bahsetsekte, bu zaman süreci 144 yıl ediyor. 1877’de 93 harbi başlıyor. 93 Harbi denilmesi, 1293 Hicri Takvimine göredir. Ruslar iki ayrı bölgeden saldırıya geçiyor. Birincisi Romanya üzerinden Bulgaristan’a giriyorlar. İkincisi Gürcistan tarafından Ardahan ve Kars’a giriyorlar.

Ermeni-Kürt ilişkileri ve sorunlarının anlaşılmasın da 93 Harbi bir anahtar gibidir. Kapıyı açtığın da çok şey görebiliyorsun. Ruslar Ardahan ve Kars’a girdiklerin de yerel güç olarak Ermenileri kullanıyorlar. Kime karşı? Tabi ki Kürtlere karşı. Katliamlar yapıldı, İşte Ermeniler olmasaydı, yardım etmeselerdi, Ruslar bu katliamları yapamazdı, diyebilir miyiz?

22 .05. 2021

*Benin mensup olduğum aile 93 Harbi döneminde Digor’dadır. Aşiret karışıktır. Suweydi ve Cemaldin. Suweydi'lilerin Bingöl’den 17. yy da (Genç ve Kiği) geldiğini Ermeni yazar Garo Sasuni yazıyor. Dedem Diyarbakır-Bingöl arasından gelmişiz derdi. İki aşiret tam karışmış. Kars, Erzurum ve Ağrı’da karışıklar o kadar karışmış ki, ayırt edilemiyor.

O dönemin koşullarında durumları iyidir. Köyleri ve hayvan sürüleri var. Özellikle at sürülerinden dolayı Rusların hedefi olurlar. 1878 aile dağılır. Üç ayrı bölgeye göç ederler. Ağrı Ardahan ve Göle. 43 yıl devam eden Rus egemenliği döneminde Ruslarla anlaşamazlar sürekli çatışma halindeler. Dedem derdi ki; artık savaşacak kimsemiz kalmadı. Dul kadınlar, yetim çocuklar ve Rusların bir kurşuna layık görmediği deliler. Tek umutları kalmış Sibirya’daki esirler. Bekledikleri 70 kişi (1920) hepsi yakın akraba ama sadece iki kişi dönebiliyor.

ERMENİLERİ & ASURİLERİ/SÜRYANİLERİ VE YEZİDİ KÜRDLERİ VE HATTA MÜSLÜMAN KÜRDLERİ İŞGALCİ İSLAMİST TÜRKLER, ARAPLAR & FARSLAR KATLETTİ VE HALA KATLETMEKTEDİRLER

- Yere düşeni hiç vurmadık ve asla vurmayız.

Kürdler işgalci fars, işgalci arab değil. Hele hele işgalci türk hiç değildir. Kürd yere düşene asla vurmaz. Kürdler herzaman başı dik, cömert ve insan gibi insandır. Kürdlerin kendi son derece hümanist tarihleriyle çokça övünmeleri gerekir.

Yakın tarihte Kürdistan'da ve bölgede vuku bulan katliam ve soykırımların müsebbibi; avrupai kapitalizm ve sömürgeciliği yanısıra, birde yerel türk-arab ve fars işgal ve sömürgeciliği ve bunların fetih, ırkçılık ve sömürü ideolojisi rehberi olan islamcılık ideolijisidir.

Kürdistan, Avrupa ve Asya kıtası arasındaki Anatolya köprüsünün doğu yakası ayağını oluşturduğu için, tarih boyu seyyahların, tacirlerin, orduların içinden gelip geçtiği önemli stratejik coğrafik bir nokta olmuştur. Bu münasebetle kürd halkının müsbet meziyetleri hakkında ciltler dolusu tarih kitapları ve seyahatnameler yazılmıştır. (Bunlardan bir kaynağın adı Şudur: Orienten, Lerchenfelt 1881, Kürdistan Maddesi) Burada 'kürdlerin haydutlarının bile insani karakterli oldukları, yolunu kesip soydukları insanların soğuktan ölmemeleri kadar elbise, açlıktan ölmemeleri kadar da yiyecek bırakan ”kommünist mizaçlı” paylaşımcılar olduklarını' yazıyor.

Zaten kürdlerin ülkeleri yabancılar tarafından işgal edilmesinin en önemli sebeplerinden biri de kürdlerin yabancı karşıtı olmayıp, yabancıların sıkça bahs etmiş olduğu gibi, bilakis insan seven, yabancı seven, yabancıları, komşularını, misafirlerini en iyi şekilde ağırlayan son derece kadirşinas ve misafirperver değerler sahibi olan bir halktır. Çünkü Kürdistan'ın geo-stratejik konumu gereği, Kürdistan ülkesi, değişik ülkelerden gelen insanların üzerinden sürekli geçtiği bir yol olmuştur. Bu münasebetle yabancılar tarih boyu Kürdistan'a hiçbir mukavemet görmeden çok rahatlıkla gelebilmiştir.

Zaten islam Kürdistan ve Ortadoğu'ya hakim olmadan önce, kürdler avrupai hıristiyan kavimlerle daha yakın ve daha iç-içe bir şekilde yaşamaktaydı. Örneğin yunanlılarla.. Taki osmanlı türkleri stratejik siyasi oyunlar sergilemeyene kadar, kürd halkı ile diğer bölge halkları arasında hiçbir önemli çelişki yaşanmamışltır. Kürdistan'daki yahudi ve asuri/süryani ve diğer hıristiyan halklarla kürdler arasında herhangi kayda değer önemli ve büyük bir ihtilaf yaşamamıştır. İhtilaflar ortaya çıktıkları gibi, kısa bir sürede karşılıklı anlayış ve anlaşmalarla hemen son bulmuştur.

Kürdlerin dil ve kültürleri zaten avrupai dil ve kültürdür. Avrupai olmayan türkler ve araplar Kürdistan'a girince, kürdlerle batılı kavimlerin arasında yerleşerek kürdlerle avrupai kavimlerin arasındaki bağı tam koparmış oldular.

Kürd halkı tarih boyu komşularıyla hep iyi ilişkiler içinde olup komşuluk hakkını herşeyin üstünde, hatta din farklılığının da üstünde tutmasını bilecek kadar son derece uygar bir ölçüde hareket etmiştir. Hatta ermenilerle aynı dinde olmadıkları halde, ermeniler hıristiyan, kürdlerin de ekseriyeti müslüman oldukları halde, kürdler salt din ayrılığı yüzünden ermenilerle hiçbir çelişkiye düşmemiştir ve bilakis ermenileri müslüman türklerin husumetine karşı korumayı bir komşuluk borcu ve vefası olarak bilmiştir.
Acaba türkler, araplar ve farsların bu konuda kendi tarihleriyle övünebilecekleri küçük bir insani dayanakları var mıdır? Tek kelimeyle yoktur. Avrupa kapitalizminin oyuncağı olarak kendi fetihçi, istilacı ve ırkçı-şöven ideolojileri islam ideolojisi ile 1400 yıldır Ortadoğuda hala terör ve vehşet rüzgarı estirmektedirler. Bunların ayak bastığı her yerde insanlık hemen can veriyor.

Türkller, araplar, işgal ve sömürgecilik siyasetiyle, stratejik ve taktik hesaplar içinde, kendilerne paralı asker kiralayarak soykırım cinayeti işlemişlerdir. Bunlara beşeri ve medeni hukukta azmettirme suçu işlemiş muamelesi yapılır ve azmettirene failden iki kat daha ağır ceza verilir. Çünkü esas fail azmettirendir.

Paralı asker dünyanın her yerinde insanlığını parayla değişmiş, haysiyeti, şerefi ve insanlığı olmayan ve milleti de salt para olan insanlık dışı ucubelerdir.
________________________________________
BU YAZIYI YAZMAK İÇİN ESİNLENİLEN KAYNAK:
- A. V. SCHWEIGER LERCHENFELD, 'ORİENT - Kürdler & Kürdistan' ORIENTEN, 1881 BERLIN

Katiama uğrayan ermeni halkı evinde saklayan, koruyan kürdlere yönelik türk sultan'ın çıkardığı 2. Ermeni Fermanı: ''Evinde ermeni saklayanın evi yakılacak ve evi önünde idam edilecektir''.

DET ARMENISKA FOLKMORDET OCH ETT HISTORISKT DOKUMENT

- HISTORISKA DOKUMENTET OM DET KURDISKA FOLKETS SOLIDSARITET MED DET ARMENISKA OCH ANDRA UTROTNINGSHOTADE KRISTNA FOLKEN UNDER FOLKMORDSDAGAR -1915

Turkarna attackerade otaliga gånger sina kristna grannar och attackerade i historien även 12 gånger Ryssland.

Efter det näst sista ryskt-turkiska kriget som ägde rum mellan 1887-1892 blev ottomanerna oroliga för att de ottomanska armenierna som var kristna kunde ställa upp vid Rysslands sida.

Några år innan detta, 1884 gjorde det ottomanska imperiet en inventering av det insdutriella beståndet i riket och fann upp till %89 av landets produktionsmedlen var i de kristna grekernas och armeniernas ägo. Detta oroade de rasistiska och nationalistiska turkarna som kallades för "ungturkar".

I sina sista år hade det alltmer försvagade ottomanska imperiet, det av väst kallad "den sjuke mannen" hamnat i västvärldens klor. Till exempel hela det gamla ottomanska rikets militära apparat styrdes av Tyskland. Det tyska rikets överbefällhavare general Liman von Sander var i praktiken den högsta militären och ÖB även för den ottomanska armén. Turkarna hade flertal gånger hotat Europa med muslimsk invasion. Därför när tillfället bjöd änvände de västliga makterna ottomanturkarna i alla de EKONOMISKA och politiska frågorna som Väst prioriterade. Det var onekligen en hård konkurrens om Mellanöstern. Ryssland i ena sidan, Europa pa den andra försökte man kolonisera det sjuka ottomanerna och hela dess rike med omnejd.

Tyskland hade försprång och privilegium i detta avseende eftersom Tyskland hade stationerat stora tyska armébrigader med speciella uppdrag inom ottomanska riket. Medan Tysklands mål var oljekällorna i det kaukasiska området som låg i Armenien, var 
den tidens stora makter nummer 1 och 2 England och Frankrikes koloniseringsengagemang och mål att ta hela Mellanöstern. Tysklands riksdag bad senare (4-6-2016) officiellt om ursäkt för sin aktiva inblandning och roll tillsammans med turkarna i det armeniska folkmordet.

De generella ekonomiska och politiska vilkkoren som orsaka det armeniska folkmordet var som beskrivet i ovan de västliga makternas politiska ingrepp i den region som dittills var en ottomansk region.

De specifika och religiösa och nationalistiska, till och med de rassistika villkoren som orsakade det armeniska folkmordet hade djupare rötter än de manipulerade ekonomiska-politiska orsakerna. Det var någonting som fanns medfött i det islamistiska ottomanska riket, De turkiska nationalisterna som alltjämt växte sig starka och koncentrerade sig i den ottomanska maktens centrum Topkapi Palatset, fick alltid få igenom sin politiska vilja via Sultanens politiska dekret.

Relationen efter det ottomanska storkriget mot Ryssland växte en stor oro hos turknationalistisk- islamisterna att armenierna som dittills ingick i det multinationella ottomanska sammansättningen skulle utgöra en stor fara mot det ottomanska riket. Även de kristna greker i Istanbul och längst det egeiska havet utvärderades som en stor risk gentemot det ottomanska rikets säkerhet vid ett krig mot Ryssland. Man ansåg de kunde välja den ryska Tsaren Nikolaj II sida och förråda ottomanerna.

Därför lät DEN TURKISKA SULTANEN att göra en nationell inventering för ottomanska industrier och en folkräkning efter en preposition från de nationalistiska turkarna som påverkade sultanen. Man får inte glömma att västvärden hade i denna tidsperiod ett högt inflytande i alla de ottomanska politiska besluten. Det var så lätt att manipulera turkarna som att leka med barn.

Det verkliga målet med denna inventering av idustrier och folkräkning var i själva verket att KARTLÄGGA kristet ägda industrier och att ha en uppfattning om storleken av den kristna befolkningen.

Efter folkräkningen visade sig att ALLA de ottomanska industrierna var kristet ägda. De industriell utvecklade områdena i Västkusten var uteslutande i grekiska ottomanernas ägo. Övriga industrialiserade delarna av det ottomanska landet var i armeniskt ottomanskt ägo.

Det sista kriget med ryssarna (1914-1917) hade redan börjat. Den turkiska sultanens dekret (Ferman) löd i korthet så här: "Våra icke muslimska medborgare skall förflyttas till förutbestämda platserna i landet".

Utåt var detta som en åtgärd för att inte låta de kristna medborgarna lättare kunna välja sida i kriget, men i själva verket var detta en etnisk rensningsaktion som blev historiens största och grymmaste folkmord i och med följderna av själva förflyttningen.

Människor reste den tiden på häst och kreatursrygg. Vägen var långa och den framvarande vintern förvärrade oddsen att nå målet. Det ottomanska rikets armeniska befolkning gick under upp till %90.

Härifrån ska jag berätta om detta lilla dokument som jag hittade. Det är den turkiska sultanens efterföljande ANDRA DEKRET som löd i korthet så här: "Evinde Ermeni saklayanın evi yakılacak ve evi önünde idam edilecektir"' det vill säga, "de som gömmer en armenier, deras hus kommer att brännas och personen skall hängas framför sitt hus".

Det gick underrättelser till Constantinopel att "kurderna gömmer och beskyddar armenierna, därför blir det svårt att förflytta alla"! Den turkiska sultanen förkunnar därför detta andra dekret om det armeniska folkmordet.

VARFÖR förkunnades detta andra dekret är intressant. Sedan detta grymma folkmord PLANERADES, ORGANISERADES och GENOMFÖRDES försöker de verkliga bödlarna skylla ifrån sig och påstå att det var kurderna som genomförde folkmordet bara för att dels en del kurdiska kollaboratörer - uteslutande godsägare som också motarbetar den kurdiska frihetskampen och några kurdiska vanliga banditer som rånat folk på uttåget!

Detta dekret är svar på de som förtalar det kurdiska folket bara för att skylla ifrån sig mordet. DÄRFÖR ATT (enligt egna utsagor) DE ARMENIER SOM LEVER IDAG LEVER TACK VARE DET KURDISKA FOLKETS BESKYDD.

Somliga glömmer att nästan alla som överlevt folkmordet, prisar det kurdiska folkets viktiga hjälp och solidaritet under de hemska och svåra dagarna. Många armenier har döpt om sina barn i kurdiska namn för att visa sin tacksamhet.

Den vidakända sångaren Aram Tigran är en av de som på sin fars råd och uppmaning börjat sjunga på kurdiska. Han svarar så här när han blir frågad om varför han sjunger på kurdiska: "far som räddades av en kurdisk familj bad mig att sjunga kurdiska för att visa vår tacksamhet för det kurdiska folket".

Goran Candan

______________________________

(en av mina tidigare artiklar i ämnet):

Kurdistan är en FRISTAD för de urkristna folken

Det finns cirka 3 000 armenier idag som lever i irakiska Kurdistan. De är ätlingar till de armenier som räddades undan av kurderna trots risken att tillmötesgå samma öde med de "icke-muslimska medborgarna" som det stod i den grymma turkiska sultanens ferman (dvs dekret) från 1915.

När sultanen fick underrättelse om att kurder skyddar armenier undan tvångsdeportering och masskern, utfärdade sultanen ett tilläggs dekret:

Det löd så här:

"de som skyddar, VISAR BARMÄRTIGHET och inte låter dem icke muslimska medborgarna skall enligt lag avvisas till sina bestämda nya platser, de kommer också att behandlas på samma sätt".

Trots detta hot hjälpte kurderna armenier och syrianer undan masskern. Det räddades många som kunde räddas. Det bevittnar många armenier och syrianser detta faktum även idag.

Det slaktades 3,2 miljoner armenier (icke-muslimer) 1915 och denna händelse blev en inspirationskälla till Hitlers massaker på det judiska folket i Europa några decennier senare.

Men turkarna har alltid arbetat med raffinerade metoder att beskylla denna historiens en av största massker på andra, t ex på kurderna.

Lägg märke till att de som PLANERADE masskerna och skapade de egentliga orsakerna till massakern är turkarna, dvs den turkiska ottomanska staten.

Det är viktigt att tillägga att det var inte enbart armenier som slaktades. Utan det var de jesid-kurder, syrianer, greker och kurdiska kristna också slaktades.

Historiker pekar på en enda bakomliggande orsak till detta bestialiska folkmord: turkisk nationalism.

Det gick till så här: det stagnerande och sönderfallande ottomanska imperiets nationalistiska styre (Ittihat ve teraki = enighet och framsteg) som bestod bara av höga turkiska militärer lät SAMMANSTÄLLA EN NATIONALEKONOMISKT LÄGESRAPPORT.

Det uppdagades att 99%av landets industrier tillhör de kristna medborgarna.

Detta faktum skrämde de turkiska nationalisterna och de ville PÅ DETTA FEGA SÄTT, genom TVÅNGSDEPORTATION beslagta de icke muslimska medborganrnas egendomar!

Någongång strax innan 1900-talets sekelskift gjorde turkarna en inventering av det ottomanska imperiets ekonomiska förutsättningar och struktur. Man insåg detta att så gott som alla manifakturer (den tidens fabriker) tillhör de icke-muslimska greker, armenier och andra icke turkiska nationelatiter som levde i det multinationella ottomanska sammansä'ttningen. Här ska man också lägga märke till att ottomanernas ekonomi stagnerade redan på 1500-talet då de inte lätt de västliga tekniska innovationerna användas för samhällsutvecklingen utan bara för ideologiskt (religiöst) syfte. När t ex tryckeriet uppfanns i Tyskland och införskaffades i ottomanska riket ett hundra år senare, använde man tryckeriet endast för att trycka koranen. På så sätt blev det ingen KUNSKAPS KONCENTRATION OCH SPRIDNING i det redan då islamistiska turkiska riket.

Den turkiska sultanens dekret i sig såg ofarligt ut: "de icke-muslimska medborgarna ska förflyttas till de redan föreslagna nya platser i landets olika platser."

Tänk på att man färdades med hjälp av djurkraft och det fanns inte några tåg eller bussar till förfogandet. Så gott som 90% av de tvångsdeporterade kristna dog på vägarna eller attackerades, dödades av rånare och banditer.

Goran Candan

______________________________

KÜRDİSTAN'DA HIRİSTİYAN HALKLARI KATLEDEN KİMDİR?

- Kürd halkı ve hıristiyan halklar arasında düşmanlık tohumları ekmeyin! Sonuçları bütün Kürdistan halkları için çok daha kötü olur.

Ben kürdüm ve ben katletmedim, çünkü ben o zaman daha doğmamıştım.

Ermenileri ve diğer gayri müslim ahaliyi türklük devletti katletti ve suçunu kürdlerin üstüne attı. Ermeniler sadece Kürdistan'da katledilmediler, İstanbul, Ankara, Amasya, Edirne, Eskişehir, Adana, Yozgat başta olmak üzere Batı Anatolya'nın hemen hemen her şehrinde toplanıp katledildiler. Buralarda kürdler yoktu, türkler vardı. Sorkırımcı islamo-cihatçı türkler bu işi organizeli yaptı. Kürdistan'a gönderilen imamlar halka "Yedi ermeni öldüren için cehennemin yedi kapısı kapanacak, sekiz ermeni öldürene ise cennet kapısı açılacaktır" propagandası yapıyordu.
Bu propagandalar üzerine 147 kürd medrese alimi ise karşı fetva yayınlayarak "hayır bu katliamdır" dediler.
Görgü tanığı "Mela Ali Yıldız", Gülçiçek Günel Tekin, 'Beni Yıkamadan Gömün' kitabından alıntı.

Her ne kadar kürdlerin içindeki türklükle bütünleşmiş BİR KISIM işbirlikçi ağa ve nüfuz sahibi ileri gelen bir zümrenin, türk devleti kolluk kuvvetleriyle birlikte, yani türk asker ve polislerinin yedek gücü halinde, tarihin bu en büyük ve korkunç katliamını yaptıysa da, yine de bu katliamı, kürdler yaptı demek, kesinlikle doğru olmayıp böyle demek ve böyle iddia etmek, bütün bir halkı büyük bir töhmet altında bırakan bilinçlice yapılan hayin bir iftiradır. Şunu hatırlayın ki bu işbirlikçi kürdler kürd özgürlüğü için türklere karşı savaşan kürdlere karşı türk saflarında savaşmaktaydılar. Adı geçen bu türk devleti işbirlikçisi zümrenin katliamı yapmalarında, kürd halkının HİÇBİR katılımı ve dolayısıyla da hiçbir sorumluluğu yoktur, söz konusu değildir ve olamaz da. Sonra kürd dini liderleri ''türkler ermenileri katlederken kürdler ermenilere dokunmasın, bilakis katliamdaan korusun'' telkin ve fetvasını vermiştir. Kürdleri töhmet altında bırakmanın tek bir amacı var, gerçek katil olan soykırımcı islamo-cihatçı türkleri korumak!

''KÜRDLER bu katliama katıldı'' diye iddia eden ve yazanlara şu soruyu soruyorum:

- Sizler Hitler ve nazilerin yahudi halkını katletmesinden ALMAN HALKINI sorumlu tutabilir misiniz? Veya kemalistlerin yunanlıları denize dökmelerinden türk halkını yargılayabilir misiniz?
Yapamazsınız ve zaten bunu hiçte yapmıyorsunuz. Çünkü bütün alman halkı hitlerci ve nazist değildi ve bütün türk halkı o zaman kemalist değildi.

Kürdlerin feodal liderlerinin, ağa ve şeyhlerinin, ta Kürd Bedir Han paşa zamanından beri, Kürdistan'daki hıristiyan halklara karşı türk devletinin başlattıkları katliamlara destek olmuşlardır ve hatta Kürd Bedir Han Paşa bile, hıristiyan halkların üzerine yürümüştür deniyor ve bu bir bakıma doğrudur da.

Ama bundan dolayı, bütün bir halkı, bütün kürd halkını 'katliamcı' diye yaftalamak yanlıştır, bu doğru olmayan bir şeydir. Hatta çok hatalıdır. Bunu bilerek veya bilmeyerek yapıyorsunuz, çünkü tam da hepimizin işgalcisi türk devlet yöneticilerinin istediği gibi, bu tavırı göstermek, Kürdistan'da kürd halkı ve hıristiyan halkları arasında düşmanlık tohumları ekmektedir.

Kürdlerin arasından gelen bu işbirlikçi zümre ile, kürd halkı iki ayrı şeydir. Bu bahsi edilen işbirlikçi kesimlerin, kürd halkına da hiçbir faydaları olmamıştır. Hatta Bedir Han Paşa örneğinde olduğu gibi, osmanlı devleti adına kendi halkına da saldırmışlardır. Örneğin Bedir Han Paşa, Kürdistan'da osmanlı askeri ordusu komutanı olarak, kendi komutası altında sadece kürdlerden oluşan bir osmanlı gücü ile, Güney Kürdistan'daki kürd emirliğine saldırmıştır. Sonra devletçe kürd halkı arasından seçilen ve görevlendirilen köy korucuları bugün bile Kürdistan'daki hıristiyanlara karşı zulm ediyor, bunların bu suç ve zulümlerini kürd halkına kimse yükleyemez çünkü köy korucuları, türk devleti adına kürd halkının diğer kesimlerine karşı da saldırıyor, başlıca görevi olan kürd öldürüp, kürdlere karşı terör estiriyor.

Eğer sizler yine de ''hıristiyanlara karşı yapılan katliamları kürdler yaptı' diyorsanız, o zaman sizden şunu da demenizi istiyorum:

- 'Yahudileri katleden ALMAN HALKIDIR'
- 'Yunanlıları denize döken türk halkıdır'

Bakalım o zaman aklı seliminizle, sağ duyunuzla çenenizin 'kürdler yaptı-kürdler yaptı' diye bu alıştığınız çok papağanca şekilde, bu iddiaları da böyle kolayca gevelemenize karşı bir tepki gösteriyor mu beyniniz ve mantığınız, yoksa yok?

Elbette ki hemen tepki gösterir. Çünkü siz hiçbir zaman 'yahudileri katleden ALMAN HALKIDIR', 'yunanlıları denize döken TÜRK HALKIDIR' demiyorsunuz. Böyle bir saçmalığı deme cesareti göstermezken, acaba NEDEN kürd halkına bu büyük iftirayı bu kadar açık bir şekilde ve inatla yapıyor ve hala sürdürüyorsunuz?

Ben bu sorunun cevabını size vereyim:

- Çünkü sizin bu iddiaları size söyleten, bu iddiaları söylemenizden hoşnut kalan ve sizin bu iddiaları söylemenize herzaman destek olan ve arka çıkan, HIRİSTİYAN HALKLARIN ASIL VE GERÇEK KATİLİ TÜRK DEVLETİDİR. Siz de zaten katil türk devletinin ekmeğine yağ sürerek, türk devletine güç vererek ve türk devletinden güç alarak bunu diyorsunuz.

Çok yazık. Oysa kürdler ve hıristiyan halklar hala da o toprakların sahibidirler. İşgalci türk devleti ise dışardan gelerek oraya kondu, değil mi?

Son sözüm: kadim ve köklü dostluğumuzu pekiştirelim, bozmayalım.

Kürd lider Seyyid Ubeydullah'tan ağa ve şeyhlere:

"Eski çağdan bu yana ermeniler ve kürdler beraber yaşamaktadır. Şayet bugün onları kırarsak, yarın da türkler bizi kıracaktır. Toplantıda bulunan herkese söylüyorum: Ermeni cellatlığına soyunmayın."(Alıntı: Abdurrahman Bedirhan, Kurdistan Gazetesi, 1898)

Bir müslüman kürd lideri bu sözleri söylüyorsa, o zaman gerçek katiller dururken ermeni korumuş olan kürdleri suçlayan ermenilerin niyeti nedir?

Goran Candan

Geçici Kürd Hükümeti Bildirisi

Soylu Kürd Milletine!

Ey Kürdler!

Allah'ın emri ve peygamber'in kavliyle asırlardan beri esaret altında inleyen Kürd Milleti'nin kurtuluşunun başlangıcı ve bağımsız Kürd Devleti'nin esası olan Muvakkat (geçici) Kürd Hükümeti'nin teşekkülünü bütün vatandaşlara duyurmaktan onur duyuyoruz.

Vatandaşlar!

Bütün Kürdistan dahilinde, ulusal hareketin gelişmesiyle hükümetimizin kesin kuruluşu hakkında yapılacak muazzam teşebbüsün gerçekleşme zamanı pek yakındır. Ancak bu teşebbüs bütün vatandaşların ayrı ayrı yardımı olmadıkça gerçekleşemez. Her Kürd, vatanı için bu emre büyük ve küçük birer görev ile yükümlüdür. Bunu ihmal edenleri tarih lanetliyecektir. Allah korusun bu fırsatı kaçıracak olursak, yarınki neslin huzurunda suçlu durumunda kalacağız. Çünkü bu büyük fırsat bir daha ele geçmez.

Vatandaşlar!

Sizin şimdilik yapacağınız hizmet, basit fakat önemli ve büyüktür, ağırdır. Siz, Mustafa Kemal'e karşı harb eden Yunan Ordusu'na karşı bir görev almaktan ve Mustafa Kemal'in lehine harbe katılmaktan tamamen çekilmelisiniz. Çünkü Mustafa Kemal ile harb eden Yunanlıların Kürdlere karşı hiçbir düşmanlıkları yoktur ve olmaz. Aksine Sultan'a karşı ayaklanmaya cüret eden Mustafa Kemal, müslümanların halifesi hazretleri tarafından Kürdlere verilen özerkliği ve bağımsızlığı gasp etmektedir. Bundan vazgeçersek Mustafa Kemal'in İstiklal ve daha doğrusu Engizisyon mahkemelerinde topyekün idam edileceğiz. Daha şimdiden bu mahkemenin idam ettiği kürdlerin miktarı binleri çoktan aşmıştır.

Vatandaşlar!

Halife'ye isyan eden Mustafa Kemal'i imha ve Kürd Hükümeti'nin kuruluşunu kolaylaştırmak üzere, cümleniz bulunduğunuz yerlerde isyanlar, ihtilaller tertib ediniz ta ki ağırlığı günden güne çoğalan bu esaret gömleiğini yırtıp atalım. Çünkü esir olmak, mazlum olmakta, zalim olmak kadar ve belki daha büyük bir cinayettir ki cezası idamdır.

Vatandaşlar!

Yakında resmen ilan olunacak Kürd Hükümet Sancağı altında kucaklaşmak ümidiyle cümlenizden ve cümlemizden çaba ve gayret bekliyoruz.

Muvakkat Kürd Hükümeti, Koçgiri

1921

''DURUK'' - ''TURK'' = BODUR

- TÜRK = KISA BOYLU & BODUR DEMEKTİR

Belê peyva tirk peyveke Hind-Ewrûpî ye û tê wateya mirovê KURT anku BEJINKURT, kın (kısa, bodur).

Çawa ku xelkên biyan û cîran nav li me kurda kirine, her wisa jî cîranên van emirkurtan û bejinkurtan wisa nav li wan kirine.

ETÎMOLOJIYA NAVÊ TURK

Wate û jêderka navê “tirk” di cihanê de bûye sedema gelek gengeşiyan. Ji ber ku derbareyê wateya vî peyîî belgeyeke selimandî ta nuha peyda nebûye. Hin lêkolerên tirk vî navî bi peyvên mina “tüzük – destûrname”, “töre – tore” û “tûran” ve têkildar dikin. Lê belê ev hizir dûrî rastiyê ne.

KÜRDLERDE ERMENİ DÜŞMANLIĞI HİÇ OLMAMIŞTIR
AMA ERMENİLER KÜRD DÜŞMANLIĞI YAPMIŞTIR
VE HALA YAPMAKLA DA MEŞGULDÜRLER

Örneğin, Zeytûn'da (Akçadağ, 1850) ve Bitlis'te (1918) kürd güçlerini yenemeyen osmanlı ordusuna
yardım ederek kürd direnişlerinin kırılmasını sağlamışlardır.
Bu dönemlerdeki katliamlarda büyük kürd katliamları yapmışlardır.
En son Laçin'de 500 bin sivil kürdü kırıp sürgün etmişlerdir.
Bunlara paralell olarak Ermenistan devleti, 'zazalar kürd değil', 'Êzidiler kürd değil' şeklinde
gizli devlet faaliyetleri kampanyaları başlatarak, kürd dil, edebiyatını talan etme çalışmalarıyla
birlikte kürdleri arasında nifak tohumları ekme faaliyetleri sürdürmektedirler.

NE YALAN KURTULUŞ SAVAŞI! NE BAĞIMSIZLIK HİKAYELERİ!
TÜRKLER AMERİKA'NIN UŞAĞI (mandası) OLMAK İSTEDİLER



AMA AMERİKA ONLARI UŞAKLIĞA BİLE KABUL ETMEDİ

ABD mandası olmak istiyorlar:

Sözde ''İstiklal savaşı'' döneminde ABD'ye manda olmak için heyet gönderildi
ama ABD kabul etmedi. Mustafa Kemal de manda için telegraf çekti.
''Wilson prensipleri nedeniyle manda kabul edemiyoruz'' diye
bildirdiler.

Telegrafın ‘ıslak imzalı’ orijinal kopyası
Stanford Üniversitesi Hoover Enstitüsü’nde

Şark Islahat Planı ile Kürdistan fiilen sömürgeleştirildi.

İşgalci TC devleti tam üç nesildir kendisine yapay bir dil, yapay bir tarih ve sonuçta yapay bir kimlik "inşa etmeye" çalışıyor.
Buna karşılık olarak, Kürdlerin de üç nesildir dillerini, tarihlerini ve kimliklerini imha etmeye, eritmeye ve silmeye çalışıyor.
Bizim tarihimiz dilimizin içinde gizlidir.

Çünkü dil kültürdür. Tarihtir.

Mesela Buğdaya neden GENIM dediğimiz dilbilim ve etimoloji çalışmaları ile açıklanırsa aslında tarihimiz ortaya çıkar.
Arpaya neden CEH dediğimiz araştırılırsa kimliğimiz ortaya çıkar. Tarihimiz ortaya çıkar. Bitkileri ektiğimiz ve evcilleştirdiğimiz ortaya çıkar. Tarihimiz aydınlanır.

-----

Aynı şekilde keçiye nedenBIZIN dediğimiz veya koyuna ( bazı yerlerde keçiye) KAVIR dediğimiz bir dilbilimci tarafından araştırılırsa kültürümüz tarihimiz ve neolitik dönemi başlatan bir köken ortaya çıkar.

***

Mesela Hititler hakkında hiçbirşey bilinmiyordu. 1917 lere kadar sadece isim olarak bilinen HİTİT ler kimdir, kimlerdir bilinmiyordu. Bilinmiyor ama Tevratta HİTİT ad XTA olarak geçtiği için bu halkın kim olduğu, ülkelerinin nerede olduğu hep merak ediliyor, araştırılıyor , tartışılıyordu. Değişik fikirler ortaya atılıyordu.
Ama Hitit yazısı okununca ve Hitit baş şehri bulununca, tabletler okununca bugün Hititlerin tarihi de dilleri de kültürleri de vatanları da detaylıca biliniyor. (daha okunmamış onbinlerce tablet olmasına rağmen).

Türk dilinin etimolojisi yazılmamış olabilir ve yazılmamıştır. Ama bugün Hitit dilinin etimolojisi bile detaylıca yazılmıştır. Hitit dilinin etimolojisi üzerine binlerce sayfalık kitaplar yayınlanmıştır.

Hititlerin dinlerinden, yemeklerinden gramerine kadar her şey, ama her şey yazılmıştır. Bir avrupalı tarihçi Hitit krallarını hitit diplomasisini iyi tanır. Bilir. Yorumlar.
İşte Kürdce bilinir okunursa Med ve Mitanni ülkeleri ve bu devletlerin başşehirleri , ilgili tabletler bulunursa Kürd ve Kürdistan tarihi de aydınlanır korkusuyla Kuzey Mezopotamyada Neolitik yerleşim alanları arkeologlarca keşfedilince bölgede BARAJ Politikaları geliştirildi. Ama bir yandan da Baraj altında kalan alanları kurtarma gibi sahte bir step çakalı taktiği güdüldü. Sonuçta Birecik barajı ile Kürd neolitik yerleşim alanları sular altında bırakıldı. Ardından diğer barajlar yapıldı. Bu barajlarda Kürd fakir halkı çalıştırıldı ki; tepki verilmesin. Biraz para kazanan tepki vermez dendi. (Dayım da Keban Barajı yapımında çalıştı).

Sonuçta her baraj yapımını KÜRD KİMLİĞİNİ KATLETME GİRİŞİMİ olarak değerlendirdiler.. Her baraj bir Dersim Jenosidi idi. KİMLİĞİMİZİ İMHASI SEFERİ İDİ.

***

Şimdi Kürdler güçleri oranında dilbilim, arkeoloji ve antropoloji okuyarak kendi tarih ve kültürlerini aydınlatmaya çalışıyorlar.
Dilbilim, arkeoloji ve antropoloji bunlara bağlı olarak yazılmış tarih bilgilerine karşı çıkanlar TC devletinin yetiştirdiği cahil narsistlerdir.

SONUÇ:
Bugün bize öğretilen tarih Arap işgalinden 634 civari ve Orta Asyanın yağmacı step çakallarının işgalinden sonraki tarihtir (1017-1020 civarından sonraki) tarihtir.
Öğretilen dil de bunlara ait bir dildir.
Üç nesildir 12.000 yıllık tarihimiz ve dilimiz gömülmeye çalışılmaktadır.

Ali Karduxos, 17 Eylül 2021-Atina

2 MAYIS 1916, KÜRD TEHCİRİNDE BİR MİLAT

Birinci Dünya Savaşı sürecinde Osmanlı iktidarını elinde tutan İttihat-Terakki Hükûmeti önemli kararlar alıp uyguladı. Daha savaşın başlangıç aylarında Ermeni Tehciri başlatıldı. 24 Nisan 1915 tarihinde, bazı Ermeni aydınları tutuklandı. Ermeni Tehciri’nde bir milat olan bu tarihten bir ay sonra, 29 Mayıs 1915 tarihinde Osmanlı Meclis-i Mubasanı’nda tehcir kanunu kabul edildi.

Bu dönemde, savaştan çok, farklı etnisite ve dini inançtan insanların iskânı ve asimilasyonuyla uğraşan, etnik temizlik peşinde olan, Talat Paşa’nın liderliğindeki İttihat-Terakki Hükümeti; önce gayrimüslim unsurları sınırların dışına atmak, sonra da Türk olmayan Müslüman unsurları Türkleştirmek amacındaydı. Bu amacının en büyük hedefi önce Ermeniler-Rumlar, sonra Kürdlerdi. Bir jenoside, soykırım boyutuna dönüşen ve bir kısım işbirlikçi Kürdlerin de bulaştırıldığı 1915 Ermeni Tehciri bilinmektedir. Ancak “1916 Kürd Tehciri” diye adlandırılabilecek Kürd Tehciri, genel kamuoyu tarafından bilinmemektedir.

Savaşın başlaması ve Rusya’nın bölgeyi işgal etmesiyle, bölgeden Müslüman göçü başladı. Bu günkü yapıyla 13 vilayeti kapsayan, Erzurum, Bitlis ve Van vilayetlerinde yaşayan çoğu Kürd, yüzbinlerce insan mülteci durumuna düştü; bölgedeki nüfus kısa bir zaman sonra, %15’e, %10'a düştü. Başlangıçta kitleler, Rus ve Ermeni korkusuyla kaçtı. Ancak İttihat-Terakki, daha önce de planlandığı şekilde, zorunlu olan bu göçü, zorla göç hâline getirdi; gizli bir politikayla, asimilasyon amaçlı bir tehcire dönüştürerek, kitleri Anadolu içlerine sürdü.

1915-1917 yılları arasında gerçekleştirilen bu tehcir, saklı tutulan, bilinmeyen bir dramdır. Resmi rakamlar bile göçertilen ve büyük bölümü Kürd olan insan sayısının bir milyona yakın olduğunu gösteriyor. Yine resmi verilere göre, bu kitlelerin yarısından fazlası yollarda ölmüş, birçoğu Anadolu içlerinde asimilasyon canavarı vasıtasıyla yok olmuştur. Kitlelerin yüzde onu bile, savaştan sonra yurtlarına dönememişlerdir.

Ermeni Tehciri gibi, Kürd Tehciri de daha önce başlatılmış olsa da 2 Mayıs 1916 tarihinde Diyarbekir Vilayeti’ne gönderilen şifreli telgraf, bir talimatname şeklindedir ve 1916 Kürd Tehciri’nde bir milattır. 4 Mayıs’ta aynı talimatname, küçük değişikliklerle diğer tüm vilayetlere de gönderilmiştir. Kürd Tehciri, Ermeni Tehciri’nde olduğu gibi, açık bir hükümet kararıyla değil, Dahiliye Nazırı ve İTC’nin Lideri Talat Paşa’nın emirleriyle (şifreli-gizli telgraflarıyla), farklı bir yöntemle, gizli, daha sinsi bir planla gerçekleştirilmiştir. Bilinmemesinin bir nedeni de budur.
19 Nisan 1332 (2 Mayıs 1916) tarihinde, “Dâhiliye Nezareti, İskân-ı Aşâir ve Muhâcirîn Müdîriyyet-i (İAMM)” başlığı ile ve Nazır Talat imzasıyla Diyarbekir Vilayeti’ne şifreyle gönderilen telgraf, Kürdlerin sürgünü ve iskânı ilgili olarak hazırlanan bir Talimatname şeklindedir. Kürdlerin iskânı için, açık bir hükümet kararına, bir kanuna da gerek görülmemiştir. Şifreyle gönderilen talimatnamenin (telgrafın) sadeleştirilmiş hâli aşağıdadır.

“Bab-ı Âli, Dâhiliye Nezareti
İskân-ı Aşair ve Muhacirîn Müdüriyeti
Umumi No: 5445, Hususi No: 10
Diyarbekir Vilayetine (Şifre)
C. 18 Nisan (1)332 (1 Mayıs 1916) şifreye.

Kürd mültecilerini Urfa, Zor gibi güney bölgesine göndermek kesinlikle caiz (doğru) değildir. Bunlar oralarda ya Araplaşacak veya milliyetini muhafaza ederek gayr-i müfid (faydalı olmayan) ve muzır bir anasır (zararlı bir unsur) hâlinde kalacağından ve amaç hâsıl olmayacağından mültecilerin sevk ve iskânları lazımdır:
1-Türk mülteciler ile Türkleşmiş kasaba ahalisi, Urfa, Maraş, Ayintap cihetlerine sevk ve oralarda iskân olunmalıdır.

2-Kürd mültecilerin, gittikleri yerlerde aşiret hayatı yaşamamaları ve milliyetlerini muhafaza etmemeleri için, aşiret reislerini derhal ayırmak gerekli olduğundan, bunlar arasında ne kadar nüfus sahibi ve eşraf var ise, bunların ayrılarak Konya, Kastamonu vilayetleriyle Niğde ve Kayseri sancaklarına ayrı ayrı sevk edilmelidir.
3-Sefere tahammüllü olmayan alil ve ihtiyarlar ile kimsesiz ve fakir kadın ve çocuklar, Maden kasabasıyla, Ergani ve Behremaz (Sivrice) nahiyeleri gibi Türk köylerinin yoğun olduğu yerlerde ve Türkler arasında müteferrikan (dağınık olarak) iskân ve iaşe edilecektir.

4-Sabıkalı olanların dışındaki mülteciler, Amasya, Tokad livalarıyla Malatya’nın münasip mahallerinde müteferrikan (dağınık) iskân edilmek üzere sevk edilecektir.
5-Sevk edilen yerlerle muhabere edilmekle birlikte, oralardaki dağıtım ve iskân hakkında yapılacak işlemler, ne kadar mültecinin, hangi tarihte, nerelere sevk edildiği bakanlığımıza bilgi verilecektir.

Fi 19 Nisan (1)332 (2 Mayıs 1916), Nazır Talat ” (BAO DH ŞFR 63/172-173)
Bu önemli talimatnamenin Diyarbekir’e gönderilmesinden iki gün sonra (4 Mayıs’ta), aynı içerikte üç ayrı bölgedeki vilayetlere, üç ayrı talimatname daha gönderilmiştir.

1. Talimatname, Kürd bölgesine yakın, Urfa, Maraş ve Antep mutasarrıflıklarına (BAO DH ŞFR 63/187)

2. Talimatname, Kürdlerin dağıtılacağı, Ankara, Konya, Bursa, Kastamonu vilayetleri ve Kayseri, Niğde, Kütahya mutasarrıflıklarına (BAO DH ŞFR 63/188) 3. Talimatname, Rus işgal bölgesi sınırındaki, Sivas, Ma’muretü’l-aziz ve Erzurum vilayetlerine (BAO DH ŞFR 63/189) gönderilmiştir.

Bu talimatnamelerde, Urfa, Antep ve Maraş, Türkleştirme bölgesi olarak belirtilip Türk mültecilerin (oldukça az) buralara iskân edilmeleri, savaş bölgesinden uzaklaştırılmaması, savaştan sonra bölgeye tekrar getirileceği belirtilirken Kürd mültecilerin daha uzaklara, Kayseri, Niğde, Adana, Konya, Kastamonu, Tokat, Isparta, Burdur, Amasya gibi vilayet ve sancaklara, liderlerinden ayrı olarak ve oradaki nüfusun %5, %10’unu geçemeyecek şekilde iskân edilmeleri emrediliyor.
Birinci Dünya Savaşı yıllarındaki Kürd Tehciri’nin yüz binlerce mağduru ve tanığından biri Yaşar Kemal’in ailesidir. Yaşar Kemal’ın babası Sadık Bey, amcası Tahir Bey, Hacer halası ve özellikle annesi Nigar Hanım; Van’dan, Diyarbakır’a, Urfa’ya, Adana’ya kadar, yaklaşık bir buçuk yıl süren muhacirliklerini anlatıyorlar. Yaşar Kemal, Fransız gazeteci Alain Bosquet ile yaptığı ve “Yaşar Kemal Kendini Anlatıyor” adıyla kitap hâlinde yayımlanan söyleşide, annesinin aktarımıyla, Yaşar Kemal, bu sürgünle ilgili önemli bilgiler veriyor.

Talat Paşa’nın, emirleri, talimatları, şifreli-gizli telgrafları, dönem boyunca devam etmiştir. Özellikle 1916 yılında, vilayetlere, mutsarrıflıklara, diğer devlet yetkililerine gönderdiği çeşitli talimat ve yazışmalarla Kürdlerin mutlaka Batı’da eritilmesini ısrarla belirtmiştir. Sadece BAO’da (Başbakanlık Osmanlı Arşivlerinde), yüzlerce bu tip talimat ve telgrafın listesini “Birinci Dünya Savaşı Yıllarında 1916 KURD TEHCİRİ ve İtttihat-Terakki’nin Politikaları” kitabımın sonuna ekledim.

Pek bilinmese de 2-4 Mayıs 1916 tarihleri, 1916 KÜRD TEHCİRİ’nde olduğu gibi, genel olarak yüz yıla yayılan Kürd sürgün, asimilasyon ve kırımında, önemli bir tarihi ifade etmektedir.

Celâl Temel

TÜRKİYE'nin YARISINDAN FAZLASI KÜRDTÜR - YANİ BAŞKA BİR DEYİŞLE TÜRKİYE'DE 50 MİLYON KÜRD VARDIR.

- Kürd kökenli ünlüler demek bu bakımdan doğru değil, kürd kökenli türkler halini almışlar. Ve daha doğrusu: TÜRKLEŞMİŞ kürdler.. Buna karşın türkleşmemiş ve asla da türkleşmeyecek olan ok büyük bir kürd nüfusu mevcuttur. Kürd halkı budur ve bir halk hiçbir zaman yok edilemez, yok olmaz. En nihayetinde bir gün bu türkleşmiş kürdler de uyanacak, kürdlüğünü itiraf edecek. Tıpkı, yıllarca türk basınına hizmet veren Mehmet Ali Birant gibi. Bir de türklüğünden feragat edip tekrar aslına dönenler var.

25 Aralık 1935

Sözde Meclis’te alınan kararla bütün Kürd Yerleşim Birimleri'nin isimleri değiştirildi.

Eski ve tarihi kürd yerleşim yerlerinin isimleri absürd isimlerle değiştirildi. Binlerce yıldır söylenen yerleşim birimleri anlamsız türkçe sözcüklere çevrildi. Kürd tarihi bu şeklde karartılı Kürdler ve Kürdistan türkleştirilecekti, türkiyelleştirilecekti.

Kürd yerleşim yeri isimlerinin değiştirilmesi kürd halkını türkleştirmek asimilasyonunun önemli bir ayağıydı.

KÜRD MÜZİĞİ'NDEN GÜÇ VE İLHAM ALARAK
MÜCADELE EDEN TÜRK GENÇLİĞİ

İşgalci, zalim islamo-faşist türk devletinin giderek artan baskılarına karşı direnişe geçen İstanbul Boğaziçi Üniversitesi öğrenci gençliği (2021)

Kendi zalim rejimlerinin hışmına uğrayan türk toplumu gençleri Kürd Dersim'in dini, alevi beyitlerini söyleyerek kendilerini zulümkar türk rejimine karşı mücadeleye hazırlıyor.

Yani başka bir deyişle türk toplumunun hak arayışı mücadelesinin ideolojik rehberi o halde aleviliktir. Türk devrimcilerinin Che Guevera'sı Deniz Gezmiş'te alevi idi. Aleviliğin kökeni de kürdlükten gelmedir.

Kürdlüğün bütün enerjik ve dinamik yönlerinin, hastalıklardan hiç kurtulamayan türk toplumuna herzaman derman olması ve türklerin bundan istifade etmesi ve kürdlerin kendi menşeinden gelen bu enerji ve dinamikten faydalanmamaları ise çok büyük bir kayıptır.
Bunun kürd aydınlarınca kavranmaması, bilince çıkarılmaması ve kürd toplumuna ulaştırılmaması büyük bir kayıptır.

Kürd dini ideolojisi alevilik çok eski bir tarihe sahip çok zengin hümanist bir ideoloji olduğu için sömürü, zulm ve baskılardan bitkin toplumları işte böyle canlandırabildiği gibi, hak ve adalet savaşında sömürü, zulüm ve baskı altında kalan bütün toplumlara kurtuluş zaferi bile bahş edecek kadar büyük ve güçlü bir ideolojidir.
Bu gençlere ve verdikleri mesaja bakarak, alevilik hümanist ideolojisinin mesaj ve misyonunun ne olduğuna tekrar bir eğilin ve bakın.

Tabii ki müslümanlıkla sulandırılmamış olan arı-duru aleviliğin kökenine inmek gerek.

____________
KÜRD MÜZİĞİ (Awaza Kurdî); en derin insanî duyguların en iptidaî ve en ezgili melodik biçimiyle söylenerek, insan duygu ve düşüncelerine en kuvvetli bir biçimde hitap ve sirayet eden insanî-ruhî çağrılardır. Binlerce yıldan beri söylenen kürdî stran ve klamların insan duygu ve düşüncelerine bu kadar güçlü bir şekilde hitap etmesinin nedeni işte tam budur.

FARS veya FARIS kelimesinin kökeni:

Eski kürdler dilencilere: SORU SORAN = PARSEK (yani SORUCU) derlerdi. Yani bir parça ekmek, biraz yiyecek verilmesi için soru soran, dilenen kişi anlamındadır. Hatta bugün bile bu söz kurmanci lehçesinde olduğu gibi kullanılmaktadır: PARSEK [sorucu] = dilenci.
Güney lehçesinde (sorani) de SUALKER olarak kullanılmaktadır.
PIRS/PARS kürdçe'de SORU demektir. Güney lehçesinde kullanılan bu sözcükte; PARS yerine arapçadaki 'sual' kelimesi geçmiştir. Aradaki tek fark budur, çünkü her iki kelimenin de lügat anlamı SORUCU/SORU SORAN demektir.
Tarihi Kürdistan'da yerleşik olmayan, dilenen bir kavim vardı, eski kürdler bu kavime PARS(EK) > PARS ve giderek te > FARS dediler.
- İşte o şahinşah (şahların şahı) ve taht (saltanat) sahibi olmuş koca DİLENCİ kavimin o şanlı adının anlamı: PARSEK: dilenci demektirve kavimlerinin isim babası da eski kürdlerdir.

Persler yerleşik olmayan GÖÇEBE bir kavim

PARSUMA/PARSEK (PERSLER/FARSLAR): Asur belgelerinde Hindistan bölgesinden Zagroslara gelerek dilencilik ve dansçılık yaparak hayatlarını idame ettikleri yazılır. Bu yüzden aryanlar bunlara parsek der. Herodot ise: din, dil kültür vs öğeler bakımından aryanlardan farklı olduğunu söyleyip bunlara artéş demişse de aryan kavimlerinden olan medler bunlara parsek demeyi tercih etmiştir. Yine asur kaynaklarına göre; med kralı Keyaxser, bu göçebe halkı ıslah etmek için Elam topraklarındaki çorak yerlere sürmüştür. Rus tarihçi Griyeft; perslerin, başta dil olmak üzere tüm kültürel öğelerini Med arilerden aldığını yazmaktadır.


Daha fazla bilgi için PART-KURD bölümüne bakınız

MÜSLÜMANLIĞIN TANRI TARAFINDAN GÖNDERİLMİŞ/GELMİŞ YUTTURMACASI

SÜMERİ ve MISIR'I KOPYALAMIŞLAR VE BUNA HARAMET/KUTSALLIK MASKESİ GEÇİRMİŞLER

Müslümanların namaz kılma ritüelleri eski Mezopotamya ve Mısır dini ritüellerinin KOPYASIDIR.

Antik Mısır’da, müslümanların namaz hareketlerinin bire bir örneğini görüyoruz...
Namazın tarihçesi yada hareketleri çok eskiye dayanıyor başka yoruma gerek yok

Üstte: TANRI ANU'YA İBADET EDEN SÜMER RAHİBİ
Altta: Kaunake olarak bilinen tepeli bir yün giysi ile ibadet ediyor.
Mezopotamya Ur kenti 2400, M.Ö.
Kaymaktaşı ve kabuk.

Çok tanıdık bir ibadet şekli geldi mi size?
Evet bildiğiniz namaz.

Louvre-Lens, Fransa. Fotoğraflar 2019.

Dua ritüeli..
Sümer Hava Tanrısı Enlil ve onun karısı
Hava Tanrıçasının Ninlil Sin adında Ay Tanrısı oğulları vardı.

Mezopotamya’ da Sümerler’ den sonra Akad, Asur ve Babil imparatorluklarında da yer aldı.
En tanınan Sin tapınakları ise Ur ve Harran şehirlerindeydi.

Ellerini dua ederken açar, ay tanrısı Sin'in ışığını avuçlarına doldurup yüzlerine sürerlerdi. Mekkede bu tanrının ismi “El-ilah” (“ellah ” Arapça ’da tanrı demek, “El” ise en güçlü anlamında).
İslamiyet’ten önce Araplar Ay Tanrısı Sin‘in üç kızı olduğuna inanırlardı. Bunların isimleri Al-Lât, Al-Uzza ve Manat...

Sümer dönemimde kalma Bronz heykel
Bu bronz Tanrı ANU'YA ibadet halinde.
İşin ilginç tarafı ise aynı haremetin islam dininde namaza başlarken yapılan Kamet gibi olması ile aynı..

Dêlindêza (rîtuela) Niyazê

Xwedayê hewayê a somerian Enlil û jina wî Hewa xwedî kurekî bi navê Ninlil Sîn bû ku ew xwedayê Heyvê bû.

Piştî Sumeriyan ew li nik akadiyan, asuriyan û babîliyan jî xweda bû.
Perestgehên herî naskirî yên wan li bajarên Ur û Harranê bûn.

Gava ew niyazê (dua) dikirin, destên xwe vedikirin û ronahiya heyvê dikirin nav destê xwe û li rûyê xwe didan. Li Bekkeyê (Mekke) jî navê vê xudayê "Elllah e" ("Xweda Xwedê ye" tê wateya Yezdan e anku wateya hêzdariyê dide. ''el'' anku herî bi hêz).
Berî îslamê, ereb bawer dikirin ku Xwedayê Heywe sê keçên xwe hene. Navê wan Al-Lât, Al-Uzza û Manat in. 

Öyle ki milyonlarca Yahudiyi toplama kampları ve gaz odalarında katlettiren Hitler bile 3. sırada gösterilmiş ve hiyerarşi olarak onlardan biraz daha altta sıralanmış. Ve tabi ilk ikisi kesin Cennetlikken, Hitler'i "Allah bilir!" diye bir şey yazmamışlar!

Hitler ve Sultan II. Abdülhamid az çok tanınıyor, peki bu üç büyük Yahudi düşmanından Hitler'den bile önde gelen CEVAT RİFAT ATİLHAN kimdir, neyin nesidir?

İşte bu sorunun cevabı "1934 TRAKYA OLAYLARI"nda duruyor.

Türk resmi tarihi bir şeye "OLAYLARI" adını veriyorsa; bilin ki orada kendi işledikleri birçok haltı gizliyorlardır; ya katliamdır, ya soykırımdır, ya provokasyondur...

- 1915 OLAYLARI
- 6-7 EYLÜL OLAYLARI
- MARAŞ OLAYLARI vd...

İşte 1934 Trakya da böylesi "OLAY"lardandır. Hem de Türkiye'de her zaman "mutlu azınlık!", "perde arkasındaki güç" vb. olarak lanse edilip, nefret skalasının üst sırasına oturtulan YAHUDİ toplumuna yönelik "OLAY"lar!

Bilimsel, sosyolojik, hukuksal gerçek tanımıyla söylersek; 1934 TRAKYA POGROMLARI...

Hem de o hayranlarınca "modern, hümanist, azınlık haklarına saygılı", İslamcı muarızları tarafından ise "gizli Yahudi", Masonik Sebatay tarikatına mensup" diye tanımlanan GAZİ KAMAL (O zaman tam olarak böyle anılıyordu) hazretlerinin turp gibi sağlam olduğu bir tarihte... [Hani Atatürk, 1938 Dersim soykırımında hasta döşeğindeydi, zavallının hiçbir şeyden haberi yoktu ya!]

1934 yılında Trakya'da Yahudilere dönük provokasyon girişimleri sonucu 15 bine yakın Yahudi’nin evlerini terk ederek İstanbul’a kaçması unutulmaması gereken bir örnek oluşturuyor.

O tarihlere kadar sadece İstanbul ve İzmir gibi büyük kentlerde değil Trakya'da Çanakkale, Edirne, Tekirdağ, Kırklareli gibi kentlerde kırsal alanda 30 bini aşkın Yahudi yaşamaktaydı. Özellikle süt ürünleri üretimi ve ticaretiyle / mandracılıkla geçinen bir kesimdi.

1933 Almanya'da Nazi Partisinin iktidara geldiği, anti-semitizmin bir devlet politikası olarak uygulanmaya başladığı bir yıldı. Pek çok Yahudi bilim insanı, akademisyen, sanatçı ülkelerini terk etmek zorunda kalıyordu. Türkiye de bu beyin göçünden oldukça yararlandı.

Yahudi düşmanlığının Almanya'da tavan yapması TC'nin asker-sivil bürokrasinindeki Almancı yapıyı da hareketlendirdi. Kurucu kadronun oluşturduğu dış dengeyi Almanya lehine değiştirmek için kolları sıvadılar.

TC'nin o yıllardaki Yahudilere yönelik iki yüzlü tutumunu anlamlandırmak için bürokrasi deki bu yapıya dikkat çekmek yerinde olur.

Trakya'da Yahudilere dönük bir kampanyayı örgütleyen, öncülük eden kişi işte bu CEVAT RİFAT ATILHAN'dır. 1.Paylaşım Savaşında, Alman silah arkadaşlığıyla yürümüş bir TEŞKİLAT-I MAHSUSA elemanı, 1919-22 döneminde Cephe komutanlığı yapmış eski bir subaydır.

Cevat Rifat, tüm yaşamını neredeyse Yahudi düşmanlığına adamış bir fanatikti. İzmir'de çıkardığı Anadolu dergisi ve yazdığı anti-semit kitaplar hükumetin de canını sıkınca dergisi kapatılmıştı.

Bunun üzerine Cevat Rifat, Nazi Almanyası'na giderek Julius Streicher'in yanında siyasi eğitim gördü. "Kim bu STREİCHER?" derseniz tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş misali Alman Nazi Partisi (NASDAP)'ın resmi yayın organı olup anti-semit propaganda ve provokasyonların çığırtkanlığını yürütmüş olan 500 bin tirajlı ünlü "DER STURMER" dergisinin yönetmenidir.

Cevat Rifat burada kendisini uluslarası anti-semitik hareketin Türkiye'deki örgütleyicisi olarak konumlandırdı. Almanya yeniden doğuyordu; 1. Dünya savaşında toprağa gömülmüş olan Alman-Osmanlı ittifakı anti-semit ve(ve onun bir ürünü olarak gördükleri) anti-komünist ilke üzerinden yeniden büyük bir güç haline gelebilirdi.

Stürmer'ciler de Cevat Rifat'a büyük bir misyon yüklemişlerdi, onda çeviri yazılar ve söyleşiler de yayınladılar. Cevat Rifat, İstanbul'a döndüğünde Stürmer'de yayınlanmış bir çok yazının çevrisi, klişeler, görsel malzemeler ve tabii ki provokasyon ve propaganda yöntemlerini de yüklenerek gelmişti.

İşte bu sevkle İstanbul'a döndüğünde MİLLİ İNKİLAP DERGİSİ'ni çıkarmaya başladı. Dergi Nihal ATSIZ gibi dönemin tanınmış pek çok PAN-TÜRKÇÜ isimlerini de bünyesinde toplamıştı.

Milli İnkılap, sistemli olarak bir anti-semit kampanya yürüttü; Yahudilere ait iş yerlerini,kişileri, kurumları hedef göstermek; Yahudilerin dünyadaki her türlü kötülük ve fesadın nedeni oldukları, sömürücü sermaye güçleri, Türklüğün düşmanı oldukları, komünizmi dünyanın başına Yahudilerin sardığı vs. propagandaları her gün işlenen konulardı.

Ülke genelindeki bu yayın faaliyetinin Trakya'da fiili biçimler almasında Teşkilat-ı Mahsusacı örgütlenmenin izlerini görmek mümkündür. Hedef Yahudilerin çalıştırdıkları çeşitli mandıralar, fabrikalar ve besi çiftliklerine el koyarak onları TÜRKLEŞTİRMEK'tı. Bu hedef aynı zamanda Nazilerin "Avrupa'yı Yahudilerden arındırma" prensibine de denk düştüğüne dikkat çekmek yerinde olur.

İstanbul'daki Yahudi cemaati giderek artan taciz ve saldırılardan dolayı vilayete şikayette bulunduysa da haliyle "teskin ve teselli" sözleri dışında bir sonuç çıkmadı.

Kaynatılan tencere 21 Haziran 1934'de taştı. ÇANAKKALE'de Yahudi iş yerlerine karşı başlatılan BOYKOT çağrısı, giderek fili saldırılara, yağmaya evrildi. Yahudiler dövüldü, tartaklandı, gasplara uğradılar; ırzına geçilenler oldu. Yahudiler vilayete ve CHP binasına sığınarak yardım istediler. Birkaç gün durulma olduysa da polis koruması kaldırıldı ve saldırılar daha büyük bir şiddetle yeniden başladı. Yahudilerin şehri terk etmeleri için açık çağrı ve bildiriler dağıtıldı. Bunun üzerine 24 Haziran'da Çanakkale'deki 2 bin civarındaki Yahudi her şeylerini bırakarak can havliyle İstanbul'a doğru kaçmaya başladılar.

"Hiçbir şeyden haberi olmayan" Atatürk'ün pek değer verdiği konuğu İran Şahı Rıza PEHLEVİ ile birlikte tüm devlet erkanı ile birlikte TAM BİR GÜN SONRA, 25 Haziran 1934 günü ÇANAKKALE'yi ziyaret etmesine ne demeli? Ziyaret günler öncesi belliyken hangi Mülki amir sorumlu olduğu kentte "kontrol dışı" olaylara meydan verir ki!

Paşının şatafatlı konvoyu Çanakkale içinde gövde gösterisi yaparken kalabalığın içinde insanlar kendisiyle tokalaşmak veya ricada bulunmak için yarışmaktadır. İçlerinden birisi can havliyle kendi Atatürk'ün önüne atar. Paşa, yanındaki konuğuna da "devletlü Padişah" edasıyla, kulunun kendisine ricada bulunmasına fırsat verir. Umuyordur ki bu vatandaş her zamanki gibi "Hayır dua etsin!" kendisine.

Fakat o ne! Yerlere kapanan adam;

"Paşam, Paşam! Allah rızası için yardım! Bizi şehrimizden kovuyorlar. Nereye gideceğiz? He yapacağız. Aman tanrım!" diye yalvarmaya başlamıştır.

Paşa, durumu hemen anladı ve alaycı bir dille sordu:
- Sen Kimsin?
- Paşa Hazretleri! Ben Çanakkale Musevilerinden Avram Palto!
- Seni kim kovuyor? Hükümet mi? Kanunlar mı? Polis mi, Jandarma mı? Devam et, söyle bana! ”
- Hayır Paşa hazretleri, bizi halk kovuyor!
Atatürk tekrar gülerek şöyle der:
- Eh, halk ise yapacak bir şey yok! Halk isterse bizi de kovar...
Arabasına binerek uzaklaşır.

Artık böyle bir kentte kim Yahudileri koruyabilirdi ki gerçekten!

Çanakkale'de sağlanan başarı diğer vilayetlerdeki saldırıları da cesaretlendirdi. 3 Temmuz 1934 gecesi KIRKLARELİ'de girişilen saldırılar çok daha cüretkar ve acımasızdı. Yahudilerin evleri harabeye çevrildi (65 ev) eşyaları talan edildi, insanlar ölesiye dövüldü, çoğu kadın ve kız tecavüze uğradı. Kendilerini imdat çığlığını duyacak hiçbi resmi yetkili nedense o gece "yok" olmuştu.

Ertesi sabah da Kırklareli'li Yahudiler can havliyle bulabildikleri her vasıta ile İstanbul yollarına düştüler.

3 Temmuz gecesi Uzunköprü'de de Yahudilere saldırılar olmuştu. Yardım için kaymakamlığın önüne toplaşan Yahudilere yetkililer "hükümet gitmenizi istiyor" diye beyanatta bulunuyordu. Çaresiz kalan Uzunköprülü Yahudiler de evlerini ve iş yerlerini bırakarak kaçmaya başladılar.

Kaçışların bir kısmı da Yahudi toplumun en çok nüfusa sahip olduğu Edirne'ye idi. Edirne'de o ana kadar fiziki saldırı olmamıştı fakat hava çok gergindi ve Kırklareli'den sığınan Yahudiler korkunç şeyler anlatıyorlardı. Aynı gece Silivri, Babaeski, Çorlu ve Lapseki ilçelerinde de çeşitli saldırılar olmuştu. 4 Temmuz sabahı Yahudi esnafı rutin olarak her gün gittikleri kesimhanelere alınmadı. Bu durum kentteki paniği artırdı. Edirne Yahudileri de evlerini barklarını bırakıp kaçmaya başladılar. Sahipsiz kalan ev ve iş yerleri kısa sürede yağmalandı...

Sonuçta Trakya bölgesinde yaşayan 15 bin kadar Yahudi İstanbul'a sığınmak zorunda kaldı. Neden sonra ancak saldırıların 4. gününde Ankara müdahale etti.

Başbakan İsmet İnönü, 5 Temmuz 1934 günü TBMM'de yaptığı konuşmada "Türkler asla antisemit olmamışlardır, antisemitizm zaman zaman dışarıdan sızmaktadır. Bugünkü. olaylar da dışarıdan esinlenmiştir" diyerek, sorumluların koğuşturulacağı, herkesin yasaların teminatı altında olduğunu, evlerini terk edenlerin dönebileceklerini bildirdi.

İçişleri Bakanı ŞÜKRÜ KAYA [Ki kendileri İttihad-Terakki yönetiminin 1915'de Ermenileri Tehcirden sorumlu Müdürüydü] Bölgeyi teftişe çıktı. [Tehcir işlerinden anladığı ve sonuçta kendi başlarının altından çıkan bir iş için iyi teftiş"] Sıkıyönetim ilan edildi. Askerler kentlere indi. "Sükunet sağlandı" [Şimdi artık devlete şükür etme zamanı!]

Bazı soruşturmalar açıldı. Yağma ve çapuldan sorumlu görülen Bulgar ve Çingene bazı insanlar tutuklandı.

O tarihlerde basında çıkan yazılar "olayları" kınamakla beraber, Türkiye'de asla anti-semitizm olmayacağını yazarken, bazıları da olayların çok büyük çaplı olmadığını, Yahudilerin Avrupa'daki olayların da etkisiyle "ÇOK ÇABUK KORKUP KAÇTIKLARINI!" yazıyorlardı.

Ardından bazıları da bunca yüzyıldan sonra artık Yahudilerin "TÜRK KÜLTÜRÜ İÇİNDE ERİMELERİ" gerektiğini, gelenek ve dillerini muhafaza etmelerinin onları düşmanlaştırmayı kolaylaştırdığı nasihatlarında bulunuyorlardı.

İlginç olan husus 1934 Trakya pogromunun cemaat içinde "fazla büyütülmeme" eğilimidir. Avrupa'da yaşanmakta olan tehlikeye bakınca Türkiye'de yaşananlar belki de görece "küçük" gelmiş olabilir. Bir de tıpkı 1938 Dersim Jenosidi meselesinde olduğu gibi Atatürk'ün bu olup bitenlerden haberdar olmadığı, hepsinin İsmet Paşa'nın başının altından çıktığı, Mustafa Kemal'in haberdar olduktan sonra olaylara müdahale ettiği inancının yaygın olmasıdır.

Oysa bunun ardından 1943 "Varlık Vergisi", "Aşkale'de Çalışma Kampları" gelmiştir. 1955'de 6-7 Eylül pogromları gelmiştir. Yani devletin bizzat üstlendiği ayrımcı politikaları, para-militer gruplar ya da Özel Örgütler eliyle yaptırdığı saldırılar birbirini amaçta ve sonuçta ortak bir hedefe yönelir. O da Türk ulus devletinin etnik tabanını zorla tahkim etme çabasıdır. Yahudi toplumu da kaynatılan bu kazanın dışında kalmamıştır.

6-7 Eylül'ün "Özel Harp Örgütlemesi" olduğu artık kesinleşmiş bir olgu. Orada da saldırıların can almaya değil, korkutup kaçırmaya, mal mülklerine el koymaya odaklı olarak planlandığı belli olmuştur.

TRAKYA "OLAYLARI"NIN hükümet dışı ve ona rağmen geliştiği çok söylenilmiştir. Zaten Teşkilat-ı Mahsusacı, Özel Harpçı tüm operasyonlar, devletin resmi olarak yapmayı üstlenemeyeceği SUÇLAR'ı üstlenir. Bunlar Osmanlı'yı da 700 yıl böyle yönettiler. Bir eliyle hırpalayıp öbür eliyle sararak kendine bağlı kılmak.. Şimdi bilinen haliyle "iyi polis, kötü polis" meselesi gibi...

Trakya'nın Yahudi nüfustan "arındırılması" TC'nin stratejik hedeflerinden ayrı değildi. Hem sermayenin, ticaretin, mülklerin TÜRKLEŞTİRİLMESİ, hem de özellikle kırsal alanların HOMOJENLEŞTİRİLMESİ buna uygunluk gösterir.

Örneğin Trakya saldırılarının örgütleyici ve kışkırtıcısı olduğu apaçık olan Cevat Rifat'a o dönem hiç dokunulmamıştır. Hatta savaşın başlamasıyla orduda muvazzaf subay olarak göreve başlamıştır. [Ne de olsa eski Komutan!] 1942 yılında hükümete karşı Alman yanlısı bir darbe girişimi içinde olduğu iddiasıyla tutuklanmış, 11 Ay tutuklu kalmış, ancak Mareşal Fevzi Çakmak'ın kendisini korumasıyla serbest bırakılmıştır.

Türk hükumetinin 2.Paylaşım Savaşında güttüğü DENGE politikası açısından da uygundur. Bir yandan gösterişli himayelerle İngiliz-ABD mihverine, bir yandan Yahudilere aba altından sopa göstererek Almanya'ya uygun mesajlar verilmekte; asıl olarak da kendi önüne koyduğu asimilasyoncu, bastırmacı MİLLİ POLİTİKASINI hayata geçirme..

Nitekim aynı tarihte Kürtler için çıkarılan 1934 "MECBURİ İSKÂN YASASI"nın bu sürece denk gelmesi tesadüfi değildir; devletin Trakya'da ve Kürdistan'da uyguladığı aynı TÜRKLEŞTİRME politikasının ürünleridir.

İşte sağcı, Türkçü, islamcı bir derginin yıllar sonra kapağında 3 BÜYÜK YAHUDİ DÜŞMANI olarak övünçle lanse ettiği eski TEŞKİLAT-I MAHSUSA'cı CEVAT RIFAT ATILHAN'ın neden böyle bir ünvanı hak ettiğinin kısa hikayesi.

Recep Maraşlı

SADABAT PAKTI – 8 Temmuz 1937

Osman AYDIN

Birinci Cihan Savaşı’ndan sonra Türkiye, İran, Irak ve Afganistan arasında, 8 Temmuz 1937 günü Tahran'da Sadabat Sarayı'nda dörtlü saldırmazlık paktı olarak imzalanan Sadabat Paktı, Ortadoğu coğrafyasının siyasi literatüründe önemli bir yeri vardır ve bu anlaşma temelde Kürtleri ilgilendiren ilk çok taraflı devletlerarası bir anlaşmadır.
Anlaşmanın tarafı olan devletler, Türkiye Cumhuriyeti, İran Şehinşahlığı, Irak Krallığı ve Afganistan Kırallığı’dır.
Görüşmeler başlangıçta üçlü başlamış ancak SSCB’nin önermesiyle Afganistan’da katılarak imzacı devlet olmuştur.
Bu anlaşmanın kabulü ile ilgili son oturuma İran Şahinşahı Rıza Şah, Afganistan Kralı Muhammed Zahir Şah, Irak Kralı 2. Faysal, Türkiye Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal katılmışlar ve anlaşma bu devletlerin Dışişleri Bakanları tarafından imzalanmıştır.
Sadabat Paktı, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin 14 Ocak 1938 tarihli birleşiminde oylamaya katılan 254 milletvekilin tamamının oylarıyla kabul edilmiş, antlaşmaya taraf olan diğer devletlerin yetkili kurumlarının onaylamasıyla 25 Haziran 1938 günü yürürlüğe girmiştir.
Sadabat Paktı 1979'da İran'daki İslamî rejim, paktı feshettiğini imâ edene kadar hukukî varlığını sürdürmüştür. Ancak bu paktın hukuken son bulmasından evvel kurulmuş olan Bağdat Paktı ve CENTO aynı işlevi ve amacı sürdürmüştür.
Sınırların değişmezliği ve devletlerin birbirlerinin içişlerine karışmaması esasına dayanan bu paktın, aslında Kürtlere karşı kurulduğu ve bu hususun on maddelik anlaşmanın 7. maddesinde yer aldığı görülmektedir.
"Madde 7: Yüksek âkidlerden her biri, kendi hudutları içinde, yüksek âkidlerden diğer birinin müesses müessesatını devirmeyi veyahut bu diğer devletin topraklarında nizam ve emniyete zarar vermeyi istihdaf eden silahlı çetelerin birlik ve teşekküllerinin kurulmasına mani olmayı taahhüt eder."
Bu madde, birbirlerinin bağımsızlıklarına, egemenliklerine, toprak bütünlüklerine saygı göstermeyi taahhüt etmiş olan ülkelerin, içlerinden birini hedef alan yıkıcı / bölücü örgüt faaliyetlerini de engellemeyi öngörmesi, bölgede Kürtlere karşı bir devletler ittifakının oluştuğunu göstermektedir.

İSLAMO-FAŞİST TURK
Barbarlıkları - I, II, III, IV, V vs. vs. Devam Ediyor
_______________________________

-- Kürd köylüsünün 10 bin yıldır beslediği büyük baş hayvanlarının telefinden sonra şimdi de kürd çiftçisinin 10 bin yıllık tarım mesleği elinden tam alınıyor !! Amaç kürd toplumunun ekonomisini çökertmektir.

İşgalci-ilhakçı ve sömürgeci barbar türklük devleti tarafından Kürdistan'nın endemik fauna ve florasının tahribinin vardırıldığı en son durum ve bu alanda işgalcilerin Kürdistan'da meydana getirdikleri büyük hasar ve tahripkarlıkların geldiği en son aşamanın kısa tarihçesi.

2006 yılında 25 sonra ilk defa doğduğum ve büyüdüğüm aziz şehrim Diyarbekir'e gidebildim. Bu kadar uzun bir süreden sonra tekrar gördüğüm Kürdistan'da son 25 yıl içinde çok büyük değişiklikler olmuştu ve bu değişikliklerin neredeyse hepsi kürd toplumu için olumsuz ve zararlı değişimlerdi.

Şimdi de elektriği ve suyu kesilen Kuzey Kürdistan'lı çiftçi ve köylülerin trajik durumu gözler önündedir. Bu büyük dram aslında yüzyıllardır devam etmekte olan türk işgal ve sömürgeciliğinin kürd halkını planlı bir şekilde sindirip yok etme girişimlerinin vardığı en son aşamalardan biridir. Bu büyük planlı sindirim ve yok etme girişimi işgalci-katil türklük devleti'nin 1990'larda Kuzey Kürdistan'da kırsal yaşama son verme hamlelerinin bir devamıdır.

Ta medeniyetin kurulduğu neolitik (cilalı taş devri) döneminden beri kürdler üretken bir halktır. Kürdler medeniyeti doğuran tarım ve hayvancılık sanatının atasıdır. Bu gerçeklik tarihi-bilimsel ve arkeolojik bilim tarafından ispat edilmiştir. Bu hakikatin günümüze yansıyan en bariz belirtilerinden biri de kürdlerin hala aynı tarihi mesleki ve zanaatkarlık alanında üretici bir halk olmasıdır. Binyıllardan beridir bu değişmemiştir ta ki Orta Asya steplerinden beslenme geleneği tıpkı step çakalları gibi avlamak, toplamak ve yağmalamak olan hiç ÜRETMEMİŞ bir gurup istilacının Kürdistan'a gelip yerleşmesine kadar da kürd halkının bu üretkenliği kesintisiz bir şekilde devam edegelmiştir.

En az on bin yıllık tarihi olan kürd köylerinin islamo-faşist türk ordusu tarafından yalan 'terör' bahanesiyle yakılıp yıkılıp boşaltılması döneminin başladığı 1990 yılına kadar sadece Kuzey Kürdistan'ın Kars, Ağrı, Erzerom, Erzîncan, Muş, Bitlis, Dersim ve Bingöl'ü de içine alan Serhad (dağ, sınır) mıntıkası ile Diyarbekir, Merdin, Urfa, Hekari, Sert gibi kürd hayvancılık sanatının yoğun olduğu Beri (ova) mıntıkalarının her birinde en az 25 milyon büyük baş hayvan mevcuttu. Yani asgari 50 milyon..

Beritan aşireti eski lideri Ali Yazıcı: ''Bizim beritanlıların 650 000 koyunu vardı, şimdi kala kala 30, 35 bin kaldı! Kim bunu yaptı sizce? Elbette ki devlet yaptı'' demişti 1999 yılında sömürge valisi Hayri Kozakçıoğlu ve türkçü-ırkçı Doğu Perinçek'in de katıldığı bir ATV programında..

Kürdistan'da hayvancılık yapan binlerce kürd aşireti vardır ve bunların herbirinin yüzbinlerce koyun ve sığırı vardı.

Daha önce sıkça de işaret edildiği gibi, yılda iki ve hatta üç defa mahsul verebilen ve medeniyetin en ilk ve en verimli ekim alanı olan Kürdistan'da kürdlerin icra ettiği dünyanın en eski mesleği olan Kürdistan tarım ve hayvancılık sektörü bilinçlice çökertiliyor işgalci türkler tarafından. Ve bütün dünya buna seyirci kalıyor. En başta da Türkiye'nin sahibi Avrupa buna seyirci kalıyor.

Yukarıda bahsini ettiğim Diyarbekir seferimde, işgalci türk devleti'nin Kürdistan'da hayvan kesimi adı altında uyguladığı büyük hayvan katliamı ile ilgili bana ulaştırılan sahih verileri aşağıya aktarıyorum. 2000 yılından ta 2006 yılına kadar olan rakamlar şöyledir. Rakamlara geçmeden önce şunu da belirtmeden geçmemek gerekir.

İşgalci türklük devleti kürdlerin koyun, kuzu dana ve sığır hayvanlarının etini ta Balkanlar'a kadar ihraç etmiştir. İstanbul, İzmir, Ankara gibi bugün türklerin yoğunlukta olduğu Doğu Yunanistan'a ait şehirlerde Kürdistan'ın kuzu, koyun ve dana eti en makbul hayvani ürün olarak büyük bir rağbet görüyor. Büyük bir kürd hayvan kesimi firmasının sahibi bana bu konuda o zaman ulaştırdığı şu doğru bilgileri burda sizinle paylaşıyorum. Bu hayvan kesim firması sahibinin bana ulaştırdığı bilgiler aynen şöyledir:

-- Diyarbakır Et ve Balık kurumu kombinazyonu tesisleri bizden tam 10 misli daha fazla hayvan kesiyor.

-- Elde ettiği etleri Ankara, İstanbul, İzmir ve hatta Balkanlar'a ihraç ediyor.

-- Çeşitli hile ve entrikalar uygulayarak, kürd hayvan sahiplerinin elinden hayvanlarını kokmuş balık fiyatına satın alıyor.

Şimdi gelelim katliamın boyutunu gösteren rakamlara:

-- İşgalci devletin Diyarbakır Et ve Balık Kurumu Kombinasyon Tesisleri gibi Kürdistan'da kurulu bulunan 2 (iki) tane daha Et ve Balık Kurumu Kombinasyon Tesisleri, her biri HER GÜN (!!!) 10 BİN (!!!) büyük baş hayvan kesimi yapıyor. Diğerleri 10 binin altında kesim yapıyor. Ne yazık ki bu diğer iki hayvan kesimi tesisinin hangi şehirde olduklarını unutmuşum şimdi. Yani bu her 3 devlet kesim kuruluşu ayda 300 000 (!!!) koyun, kuzu, dana ve sığır kesiyor. Ve bu tam 10 yıl böyle devam ediyor. Her ay 300 000 hayvan Kuzey Kürdistan'da füzuli kesim yoluyla yok oluyor. Yani yılda 3 milyon 600 bin hayvan!

Bu rakama her ay ''KAÇAK'' kesilen 3 bin hayvan sayısı dahil değildir !!

Sonra 2010 yılına gelindiğinde kürd hayvan sahiplerinin elinde hayvan kalmamıştı. 10 yıl içinde işgalci devlet 10 bin yıllık kürdi doğal bir hazineyi tam kurutmuştu.

EN AZ 3 milyon 600 bin X 10 yani 36 milyon hayvan !!! İŞGALCİ TÜRK DEVLETİ 2000 ila 2010 YILLARI ARASINDA KÜRDİSTAN'DA EN AZ 36 MİLYON KOYUN VE SIĞIR TELEF ETTİ

Et fiyatları NEDEN 2010 yılında tavan yaptığının cevabı da işte buradadır. Artık kesecek hayvan kalmamıştı.

İslamo-faşist türklük devleti şimdi de 1990'larda başlattığı ve hala tam yok edemediği kürd tarım sektörünü çökertmekle tam hız faaliyettedir. Kürd üreticisini tam felç edecek tedbirler geliştirmiştir. Bu yoketme tedbirlerinin başlıcası elektrik kesintisi ve susuzluk ortamı yaratmak. Milyonlarca hektar ekim alanları böylece telef ediliyor. Kürd köylüsü şuan 10 bin yıldır görmediği ve yaşamadığı en büyük bir felaket ile yüzyüze gelmiştir.

Bugün dünyada kürdler için üç büyük baş musibet vardır:

1- İşgalci türk devleti
2- XAPO
3- ISIS

2. ve 3. numarayı yaratan ve kürde saldırtan da 1. numara kürd düşmanı türk devletidir.
Kürdler yatıp kalkıp bu her üç belanın nasıl defedilebileceği konusunda düşünmeli ve bir şeyler yapmalıdırlar.

11.07.2021

Taner Akçam'ın 'Ermeni Soykırımı’nın Kısa Bir Tarihi' kitabı yayımlandı. Akçam, “Yüzleşmeyi, suçlama vasıtası olarak görmemek gerekiyor. Devleti suçlayarak işin içinden kolayca çıkamayız" dedi.

FİLİZ GAZİ, GazeteDuvar

Ermeni Soykırımı'nın tüm veçheleri ile birlikte ele alınması Türkiye için hep netameli yaklaşılan bir konu oldu. Kaçınılmaz bir şekilde, bu topraklarda yaşayan hemen herkes için sert bir yüzleşmeye sebep olacak geçmiş bilgisi, reel politik hesaplara göre biçimlendirildi. Kuşkusuz bunda yüzlerce yıllık devlet ideolojisinin etkisi vardı.

Mustafa Kemal, Ermenilere yapılanlarla ilgili ne düşünüyordu? Geçmişten bugüne Müslümanlar, Hıristiyan topluluklara nasıl yaklaştılar? En nihayetinde komşu, tanıdık ahali nasıl öldürülebildi?

2008 yılından beri Clark Üniversitesi Tarih Bölümü Holokost ve Soykırım Çalıs¸maları Merkezi’nde çalıs¸malarını sürdüren Taner Akçam’la, Aras Yayınları tarafından yayımlanan son kitabı 'Ermeni Soykırımı’nın Kısa Bir Tarihi'ni konuştuk.

“Ermeni Soykırımı” tanımı genellikle 1915-1918 arasındaki katliamlar için kullanılır. Siz ise soykırımı sadece üç yıl süresince yaşanmış bir vaka olarak tanımlamanın doğru olmadığını söylüyorsunuz. Sizce ne zaman başlıyor?

Genellikle soykırım çalışmalarında “soykırımın bir süreç olarak kavranması” ile “bir olay olarak algılanması” arasındaki farka dikkat çekeriz. Birleşmiş Milletler 1948 Soykırım Sözleşmesi, “soykırımı” bir ceza hukuk maddesi olarak formüle eder ve tek bir olaya, bir ana ilişkin olarak kullanılır. Oysa soykırımlar, sosyal bir süreçtir. Zaten bu kavramı ilk bulan Polonyalı Yahudi avukat Raphael Lemkin soykırımların bir anlık olay değil, bir süreç olduğunu söyler. Dolayısıyla ben Türkiye’de konunun anlaşılabilmesi için Ermeni Soykırımı'nın süreç olarak kavranması gerektiğini öne sürdüm. Seçtiğim tarihler semboliktir. Ermeni Soykırımı’nı 1878 Berlin Antlaşması ile başlatıp 1923 Lozan Antlaşması’yla tamamlanmış bir süreç olarak kavramak gerekir. 1878 Berlin Anlaşması’nın 61. maddesine göre Ermeni meselesi uluslararası diplomasinin gündemine girmiştir.

‘ERMENİ DEVRİMCİ ÖRGÜTLERİ BUGÜNKÜ KÜRT HAREKETİNE BENZETEBİLİRSİNİZ’

1878 Berlin Anlaşması’nın 61. maddesi niçin önemli?

Bu maddeye göre büyük devletler Osmanlı hükümetinden Ermenilere yönelik saldırıların engellenmesi için tedbir alınmasını şart koşarlar. Osmanlı hükümetinin düzenli bir biçimde büyük devletlere rapor vermesi gerektiği söylenir.

Maddenin özelliği şu: 1878 yılının, Mart ayında yapılmış Ayastefanos Antlaşması’nın bir tekrarıdır. Orada “Ermenistan” kelimesi ilk defa uluslararası literatüre geçer. İkincisi, Ermeni sorunu, Berlin Anlaşması ile Osmanlı devleti ile onun Ermeni tebaası veya milleti arasındaki bir sorun olarak değil bölgedeki etnik ve din grupları arasındaki bir çatışma olarak tanımlanmıştır. Nitekim zaten bu anlaşmadan hemen sonra Ermeni devrimci örgütleri kurulmaya başlanır.

Burayı açar mısınız Taner Bey, “devrimci örgütleri” nasıl düşünelim?

Bugünkü Kürt hareketi ile kıyaslayabilirsiniz, gerilla eylemleri olan, dağlarda gerilla savaşları veren kişiler olarak düşünebilirsiniz. Bu savaşların ağırlıklı hedefi, Kürt feodal önderleri ve Ermenilere zulüm ve mezalim yapan Osmanlı yöneticileridir. Sonuçta tıpkı bu dönemde olduğu gibi eylemleri “terör” olarak adlandırıldı ve anarşiye sebep olan kişiler olarak görüldüler. Osmanlı hükümeti bu terörü bastırmak için bölgede askeri operasyonlar düzenledi ve sonuçta 80 bin ila 300 bin arasında degˆis¸en rakamların verildigˆi, 1894- 1897 Abdülhamit dönemi katliamları ile sonuçlandı.

‘KALICI GÜVENLİK YARATMA YÖNTEMİ İLE ERMENİLERE YAKLAŞILDI’

Soykırım hazırlığına girişilmesinin son virajında sıkışmış, taksim taksim bölüşülmesi hazırlanan bir ülkenin de olduğu anlaşılıyor. İnkârcıların en güçlü argümanlarından birisi de büyük devletlerin dışarıdan müdahalesi ve o zamanki şartlar içinde bunun zorunluluk olduğu fikri. Siz de “Tarihte hiçbir s¸ey zorunlu oldugˆu için yas¸anmadı ve olayların her safhasında daima farklı seçenekler mümkündü” diyorsunuz. Ne olmalıydı?

Çok basit… Ermenilerin tıpkı bugünkü Kürtlerde olduğu gibi birtakım haklı sosyal ve politik talepleri vardı. Ya bu talepleri yerine getirirsiniz ki doğru olan budur ya da bu talepleri ülkenin birliği ve bütünlüğüne yönelik bir tehdit olarak algılarsınız.

İnkârcı felsefenin mantığını doğru kavramak gerekiyor. Türkiye’de Osmanlı’dan bu yana yöneticiler, özellikle 19. yüzyılın başıyla birlikte Hıristiyan toplulukların eşit ve eş değer biçimde bir arada yaşama taleplerini ülkenin birliğine ve bütünlüğüne yönelik bir tehdit olarak algıladılar. Ana problem, güvenlik tehdidi olarak görülen problemin nasıl ortadan kaldırılacağıdır. Güvenlik tehdidini iki türlü ortadan kaldırırsınız. Birincisi güvenlik tehdidi olarak gördüğünüz sosyal problemi çözmeye çalışırsınız, ikincisi de “kalıcı güvenlik” ararsınız. “Kalıcı güvenlik”, sorun çıkarttığını düşündüğünüz grubun tümden ortadan kaldırılmasıdır.

Çok ilginç bir benzetme yapayım size. Kalıcı güvenlik arayışını en yaygın kullananlar Nazilerdi. Bugünle yine bir paralellik kurarsam Türkiye’de devletin Kürt meselesine yaklaşımında kalıcı güvenlik arayışının potansiyel bir ihtimal olarak orada bulunduğunu söyleyebilirim. Demin siz de söylediniz. Evet, büyük devletler bu çatışmadan-sorundan faydalanarak hakikaten ortaya bir güvenlik sorununu çıkartabiliyorlar. Şöyle diyelim: Aslında Türk yöneticileri izledikleri politikalarla korktukları şeyi başlarına getirebilirler. Bu bir potansiyel ihtimaldir tabii ki…

‘HIRİSTİYANLAR İKİNCİ SINIF VATANDAŞ STATÜSÜNDEDİRLER’

Osmanlı’nın hakimiyeti altındaki milletlerin, halkların hürriyetlerinin teminat altına alındığı söylenir, resmi tarih bu yönde söz üretir. Müslüman-Türk hoşgörüsünden bahsedilir. Hıristiyanlar, Müslümanlardan ayrı olarak sosyal hayat içinde nasıl konumlandırılmışlardı? Hukuki es¸itsizlikler nelerdi?

Bizde bir deyim vardır: Haddini bilmek! Haddini aşmayacaksın! 19. yüzyılda Ermenilere “millet-i sadıka” denirdi. Yani, “yerlerini-hadlerini” bilirlerdi. Türkiye’de kadınlara da bu söylenir, biliyorsunuz. Mutfaktan çıkmayacak, erkekle eşit haklar istemeye falan kalkarsa dayağı hak eder gibi…

Hıristiyanlara biçilen yer, ikinci sınıf vatandaş olmaktı. Ermeniler çifte vergi veriyordu. Bir devlete normal vergi veriyorlardı, bir de “Hafir” (veya hapir; kiafir) denen vergi veriyorlardı yani vatandaş sayılmıyorlardı. Mahkemelerde ifadeleri kabul edilmiyordu. En iyi sayılan Hanifi hukukuna göre bile iki tane Hıristiyan bulacaksın ki, bir tane Müslüman’ın şahitliğine eşit olsun. Hukuki eşitsizlikler anlatılır gibi değil. Kıyaslarsak eğer Güney Afrika’daki ırkçı rejime benzer. Ermeniler, Hıristiyanlar, Süryaniler ikinci sınıf vatandaş statüsündedirler, o statülerini değiştirmek istemedikleri müddetçe sorun yok.

‘AYDINLARDAN SONRA DİN ADAMLARI ÖLDÜRÜLDÜ’

İstanbul’daki 200 civarında aydınının tutuklanma tarihi olan 24 Nisan 1915, Ermeni Soykırımı’nın başlangıç tarihi olarak kabul edilir. 24 Nisan 1915’te ne oldu? Seçilen isimler nasıl isimlerdi? Niçin aydınlar?

24 Nisan’da sadece İstanbul’da değil tüm Anadolu sathında yerel düzeyde de Ermenilere önderlik edebileceklerini düşündükleri lokal önderleri toplayarak hapislere attılar. Ya işkencede ya idam ederek ya da kurşuna dizerek öldürdüler. Bu isimler Ermeni toplumuna önderlik yapabileceği düşünülen kesimlerdi. Bu aslında önemli bir husus, zannediyorum Nazilerin Yahudileri imhasıyla Ermenilerin imhası arasında en kategorik fark budur. Naziler 1940’a kadar Almanya’daki Yahudi entelektüellerin ülkeyi terk etmelerini veya zenginlerin, mali durumu kuvvetli olanların ve buna gücü yetenlerin terk etmelerine müsaade etti. En azından Yahudi aydınların, imkân bulanların Almanya’yı terk ettiğini söyleyebiliriz.

Aydınlardan sonra kime yönelindi?

Din adamlarına… Ermeni Soykırımı'nın pek bilinmeyen, yeteri kadar çalışılmamış bir veçhesi var. O veçhe 1915’in Eylül’ü ile birlikte Suriye’de başlar. İnsanların konuyu anlaması için dönemin Suriye’sini bir çöp tenekesine -özür dileyerek bu ifadeyi kullanıyorum- benzetmeleri lazım. 1915 Nisan’ından sonra Anadolu, Ermenilerden boşaltıldığında Suriye deyim yerindeyse bir çöp tenekesi olarak kullanıldı. Oraya Ermeniler resmen döküldüler.

Tehcir edilen Ermenilerin Suriye’ye ulaşamayacağı da hesap ediliyordu. Fakat insan dirençli bir canlı ve oraya tahminlerinin üzerinde Ermeni ulaştı. Ermeni sayısına ilişkin kesin rakamlar elimizde yok. Raymond Kévorkian, Eylül itibari ile 800 bin rakamını verir. 1916 yılı Ocak ayına ait bir başka rakam 500 bindir. 1915 Eylül ile 1916 Ocak arasında kamplarda hastalık, açlık ve benzeri nedenlerden dolayı 10 binlerce insan ölmüştür. Bu nedenle bu iki rakamı da doğru kabul edebiliriz.

Suriye’ye sağ ulaşan bu insanlara ne yapılacağı büyük bir problem oldu. Sorunu kökten halletmek için, Anadolu’dan Ermenilerin boşaltılma işini organize eden Şikrü Kaya , Ağustos sonu ve Eylül başı itibariyle Suriye’ye gönderildi. Bilirsiniz, Şükrü Kaya, Cumhuriyet döneminde İçişleri Bakanı olmuştur. Suriye’de 1915 Kasım’ı ile birlikte ikinci evre dediğimiz bir plan hayata konur. Bu ikinci evrede hayata geçirilen plan, 1915, 24 Nisan’da İstanbul’da hayata geçirilen planın aynısıdır. İstanbul’da aydınları toplamışlardı, imha etmişlerdi. Suriye’de aydın yoktu, bir tek dini liderler vardı. Toplumun başı, kafası olarak görülebilecek dini liderler… O yüzden dini liderleri Münbiç denen bir kampta toplayıp daha sonra imha ettiler.

Ermenileri ilk önce “doğal koşullar” ile öldürmeye çalıştılar. Beceremedikleri noktada ve hızlanmaları gerektiğini düşündüklerinde 1916 Mart sonu itibari ile fiziki imhalara geçtiler. Bunu da zaten belgeleri ile gösteriyorum.

‘KAMPLARDAN HER GÜN YÜZLERCE ÖLÜ ÇIKARTILIYORDU’

Bahsettiğiniz kamplar mülteci kamplarını hatırlattı. Ermenilerin gönderildikleri kampların şartları nasıldı? O konuda bilgi var mı elimizde?

İki tane çok önemli kaynak var. Raymond Kévorkian’ın kitap diyemeyeceğim ansiklopedi gibi, bin sayfalık çalışması vardır. Orada konuya ilişkin epey bilgi vardır. İkincisi Khatchig Mouradian doğrudan kamplara ilişkin bir doktora çalışması yaptı ve İngilizce yayınlandı. Ümit ederim yakında Türkçe çıkar. Kamplar hakkında oradan sağ kurtulmuş Ermenilerin anlattıklarına dayanan çok ayrıntılı bilgiler verilir. Osmanlı belgeleri içinde de kamplar hakkında bilgiler var.

Bu kamplarda doğa koşulları ile ölüme terk edildi insanlar. Her gün bazı kamplardan 100-200 ve hatta 500 ölü taşınıyordu. Daha çok Ermenileri çalıştırıyorlardı bu işte, hatıralardan biliyoruz. Örneğin, her sabah geliyor çalışanlar, “ölünüz var mı?” diye bağırıyorlar ve çadırlardan ölüler toplanıyor, götürülüyor ve belli bir yere dökülüyorlar.

Bu fikrin planlayıcısı kimlerdi?

Osmanlı bürokratı Naim Efendi, hatıratında, 1915 Kasım’da böyle bir karar verildiğini anlatır. Osmanlı yöneticileri, oturup tartışmışlar aralarında, nasıl öldüreceğiz, bu kadar çok Ermeni geldi buraya diye. Şöyle saldıralım, burada öldürelim diye tartışmalar sırasında en sonunda Mustafa Abdulhalik ve Abdülahad Nuri -dönemin Halep’teki iki önemli Osmanlı yöneticisi- bunları doğal koşullar içinde bırakalım, salgın hastalık, açlık, susuzluk bunları öldürsün hem de böylece salgın hastalık Araplara da yayılır, Araplardan da bu arada kurtulmuş oluruz diye konuşurlar. Doğal seleksiyonla öldürmeyi tercih ederler. Kampların kendileri açısından da özellikle de yöredeki askeri birlikleri açısından çok ciddi bir sorun olduğunu gördükleri noktada da kampları boşaltmaya ve Deyr u Zor çöllerine sürmeye karar verirler. Yaklas¸ık 200 bin kis¸i burada imha edilir.

Doğal seleksiyonla ölsünler gibi bir yönteme başvurulması dünya görmesin, biraz el altından, ince hesaplanarak yapılmış bir politika olabilir mi?

Çok doğru söylediniz. 24 Nisan sonrası Anadolu’da olduğu gibi Suriye’de de örneğin yabancılara dolaşma yasaklanır. Örneğin gazetecilerin dolaşması katiyen yasaktır. Herkesin gözünden mümkün olduğu kadar uzak tutulmaya çalışılır. Nitekim örneğin, Irak’tan Halep’e bazı Alman subaylar gelmektedir, bunlar cesetlerin fotoğrafını çekerler. Bu büyük bir diplomatik krize yol açar. Cemal Paşa, Almanları tehdit eder. “Yakalarsam asacağım” der. “Bana derhal çektiğiniz fotoğrafları geri verin” der.

Türkiye’de yaygın bir kanı vardır. İkide bir emperyalistleri suçlarız, her şeyi onlar yaptılar diye. Şunun altı çizilmelidir: Ermeni Soykırımı “Made in Turkey” yani bir Türkiye yapımıdır.

‘SOYKIRIM, BİR SOSYAL MÜHENDİSLİK OPERASYONUDUR’

Çalışmanızdan anlaşılıyor ki matematiksel kesinlikte hareket edilmiş. Soykırımın beyin takımı kimlerdi? İskân ve sürgün mekanizması nasıl işliyordu?

İmha kararı İstanbul İttihat Terakki Merkez Komitesi’nce alınmıştır. Biz söylemiyoruz, bunu kendileri söylüyorlar. Örneğin Merkez Komite üyesi Bahaettin S¸akir, 1915 Mart’ta yazdığı bir mektubunda söylüyor. Soykırımın ana beyni bana göre Talat Paşa’dır. Alandaki uygulayıcısı, hayata geçireni ise Bahaettin Şakir’dir. Suriye’de ise Şükrü Kaya, Mustafa Abdulhalik ve Abdülahad Nuri üçlüsünün büyük koordinasyonu vardır ve Cemal Paşa’da bu ekibin içindedir.

Hakikaten matematiksel detay ve bilgi ile yapmışlardır bu işi. Ermeni Soykırımı, İstanbul’daki ve Anadolu’daki fanatik Müslümanların aşırı dini duygularıyla harekete geçerek yaptırdıkları bir barbarlık eyleminden çok bana göre İstanbul’daki sosyal mühendislerin bir mühendislik operasyonudur.

‘İSTATİSTİK BÜROSUNUN ÇALIŞMA TARZI ŞAŞKINLIK VERİCİDİR’

Şimdiki gibi iletişim araçları yokken, bu kadar geniş bir alanda böyle bir operasyon nasıl yapılabildi?

İki önemli şey var burada. Birincisi Talat Paşa’nın koordinasyon yeteneği, ikincisi yerel yapılardaki insanların canı gönülden böyle bir sürece katılıyor olmaları. Hatta bazen Talat Paşa yerel yöneticilere, “O kadar ileri gitmeyin, aman etrafınıza dikkat edin, bakın yabancılara fazla ipucu vermeyin gibi” uyarılarda bulunur.

O dönemin modern teknolojisi telgraf çok yaygın kullanılır. Talat Pas¸a’nın eski bir posta memuru olması bu bakımdan oldukça önemliydi.

Şu önemli: Bütün bunlar Dahiliye Nezareti (Bugünkü İçis¸leri Bakanlıgˆı) tarafından koordine edildi ve hayata geçirildi. Asıl görevli ise İskân-ı As¸air ve Muhacirin Müdüriyetidir. Bu müdüriyetin içinde “İstatistik Bürosu” diye bir büro kuruyorlar. “İstatistik Bürosu”, 3-4 günde bir bölgelere telgraf yollayarak kendilerine ayrıntılı rakamların bildirilmesini istiyor. Rakamları isterlerken o kadar detaylı sorular soruyorlar ki, insanın ağzının açık kalmaması mümkün değil. Kaç kişiyi sürdünüz, kaç kişi sürülmek için bekletiliyor, sürülenlerden kaç tanesi tren istasyonunda, kaç tanesi yolda… Sürüldükten sonra geride kalan nüfus oranı ne kadar? Ne kadarı Protestan ne kadarı Katolik? Hakikaten bugünden bakıldığında bu büronun çalışma tarzı gerçekten insanı şaşırtacak boyuttadır.

‘GÖNÜLLÜ BİR KATILIM OLMASAYDI BU KADAR İNSAN ÖLMEZDİ’

Yöreden yöreye degˆis¸mekle birlikte, Türkler, Çerkesler, Çeçenler, Kürtler ve benzeri birçok topluluk, dini inançtan kişinin katliama katıldığını söylüyorsunuz. Hatta anlaşılıyor ki Aleviler de bunun dıs¸ında degˆiller. Bu duruma nasıl gelindi? İnsanlar komşularını nasıl katledebildi? Hıristiyanlara karşı ortak bakış açısı neydi? Öfkelenmeden bunlarla yüzleşmemiz gerekmiyor mu?

Vallahi bu konuda çok ciddi yerel çalışmalara ihtiyacımız var. Yeteri kadar belge bulunabilir mi, bu da ciddi bir problemdir ama birçok Kürt bölgesinde ağızdan ağıza aktarma, yöredeki söyleşilerle bazı sonuçlara ulaşılabilir. Bu tür çalışmalara şu an sahip değiliz. Bir tek Raymond Kévorkian, devasa kitabında, il il Ermeni kaynaklarından bulduğu bilgileri bir araya getirmeye çalıştı. Bir de Ümit Kurt, Antep’e ilişkin çok ayrıntılı bir çalışma yaptı. Bunun dışında diğer eyaletlere ilişkin bu tür çalışmaların yapılması gerekiyor. Yok Kürtler kesti, Türkler kesti, yok efendim Kürtler korudu, Türkler korudu, yok efendim Müslümanlar iyiydi, kötüydü gibi ideolojiye dayalı saçma sapan tezler ileri sürmekten kurtuluruz. Şunu söyleyebilirim… Bu kadar gönüllü bir katılım olmasaydı bu kadar insan öldürülemezdi. Bu kadar basit… Kürtler şöyledir yapmaz, Türkler böyledir yapmaz gibi saçma argümanları bırakmak gerekiyor.

İnsanlar komşularını nasıl öldürebildi? Şimdi aklıma geldi. 1916- 1917 yıllarında, henüz daha soykırım sırasında Kafkasya’ya kaçan ve kurtulan Ermenilerin Amerika’daki veya başka yerlerdeki akrabalarına yazdıkları mektuplar var. Bu mektupların bazılarında insanın tüyleri diken diken eden bilgiler var. Yazan Ermeni de köylü. Aynen Anadolu lehçesi ile yazılmış mektuplar… “Amca bilin mi” diyor, “Hani bi gomşumuz vardı, onun gızını şuna vermiştik, onun bir herifi vardı, bilin mi, o herif geldi, şunu öldürdü” diyor.

‘İKİ FAKTÖR ETKİLİ: MÜSLÜMANLIK DUYGUSU VE MAL MÜLK YAĞMASI’

Nasıl ortak olabildiler?

İki şey görüyorum. Birinci çok önemli faktör; din faktörü. Müslüman bunlar ve kendilerini birinci dereceden Türk veya Çerkes olarak görmüyor, Müslüman olarak görüyor ve Müslüman olarak gavurun öldürülmesinde bir beis görmüyorlar.

İkinci en büyük neden yağmacılık; bedava mal var. İttihatçılar köy köy geziyorlar. İnsanları tahrik ediyorlar, gidin Ermeni malı var, alın oradan diye. Çünkü bu şekilde yaptıkları cinayetlere destek bulacaklarını düşünüyorlar. Bu iki faktör çok önemli rol oynuyor yerel katılımlarda. Ortak Müslümanlık duygusu ve mal, mülk yağması.

Şimdi 1918’den sonra ne kadar Ermeni geri döndü ve geri dönenlere ne oldu konusunda çalışıyorum. 1918’in Ekim- Kasım aylarında Osmanlı hükümeti, sağ kalan Ermenilerin geri dönmesine ve gelen Ermenilere terk ettikleri mülklerin geri verilmesine karar veriyor. Ama oraya Müslümanlar yerleştirmiş. Ee gelen Ermeni ne yapacak? Vallahi gelen Ermenileri de öldürüyorlar, evlere girmesinler diye. Onlarca şikâyet mektupları var; belgeleri var bunların yani.

Yüzleşme dedin. Çok önemli. Bunları bir suçlama vasıtası olarak görmemek gerekiyor ama bu toplum ve bizler, devleti suçlayarak işin içinden kolayca çıkamayız. Bizde adettir, yöneticiler kötü, halkımız çok iyi. Yok, o kadar basit değil!

‘KÜRTLERDEN BARBARLAR OLARAK SÖZ EDİLİR, KENDİ YAPTIKLARI YURTSEVER BİR GÖREVDİR’

Çok arkaik bir şey de var burada. Bir toplumda “biz” olduğunda “öteki” yaratılır. Türkler, Kürtler, Çerkesler, Ermeniler, Süryaniler mevzusu olması dışında…

1996’da yazılmış bir kitabı aklıma getirdin. Lawrance Keeley’in 'Medeniyetten Önce Savaş' kitabı. (War Before Civilization) Antropolojik bir çalışmadır ve zaten yazan arkeologdur. İlkel toplumlarda imhaların olduğunu anlatır. Ana tezi, insanların genellikle belli gruplar halinde yaşadıkları ve diğer grupları ötekileştirip, düşman olarak gördüklerini ve bu temelde imhayı başardıklarını anlatır. Yani, söylediğin çok yerinde bir tespit.

Kürtlerin rolüne ilişkin ilk kez bu kitapta yayınladığım bazı belgeler mevcut. Bölgedeki Osmanlı valilerinin telgrafları bunlar. Erzurum valisi Tahsin, Bitlis Valisi Mustafa, Van valisi Cevdet ve Diyarbakır Valisi Doktor Reşit gibi isimler... Kürtlerin kendi kontrolleri dışında Ermenileri-Hristiyanları katlettiklerini ve yağmaladıklarını söyleyip, Kürtleri barbarlık ve canilikle suçluyorlar. Kürtlerle çatışmalar yaşandığını ve çok sayıda yağmacı Kürdü imha ettiklerini söylüyorlar. Çok ilginç, bu belgeler 1915’in Mayıs-Haziran ayı belgeleridir. Katliamın yapıldığı sıradaki belgelerdir. Bu tarihten önce Mart ve Nisan aylarında aynı valiler kendi yolladıkları belgelerde Ermenilerin katledilmesi ve imha edilmesi fikrini açıktan beyan etmektedirler, zaten kendileri de Ermenilerin katlini organize eden insanlardır. Aynı belgelerde valiler, bu sefer Kürtlerden Ermenileri yağmalayan, öldüren barbarlar olarak söz ederler. Kendi yaptıkları ise yurtsever bir görevdir. Yani şikâyet ediyorlar, diyorlar ki, Kürtler, bizim Ermenilere yönelik politikamızın vatansever boyutunu anlamıyorlar; bunlar yağmacı barbarlardır. Siyasi iktidar imhanın kontrolünü bile elinden bırakmak istemiyor. İmhayı politik güç olarak elinde tutmak istiyor ve bir de yağmayı kendi yapmak istiyor. Bu konular üzerinde hakikaten çalışmak gerekiyor.

Osmanlı yöneticilerinin, Kürtlerin yağma ve öldürme biçimlerinden rahatsız olmaları çok ilginç. Bunun altını çiziyorum çünkü benzeri örnekler Naziler’de de var. Meşhur SS subayı Max Täubner örneği vardır. Täubner’i 1941 yılında Ukrayna’ya Yahudileri imha için gönderiyorlar. Sonra da adamı sen niye Yahudileri imha ettin diye yargılıyorlar, çünkü adam fotoğraf çekiyor, mallara el koyuyor, kendi cebine atıyor. Öldürmelere o kadar gönüllü katılıyor ki, çektiği fotoğrafları eşine dostuna gönderiyor. Sonuçta bir skandal oluyor mesele. Bu nedenle adamı yargılıyorlar, hapse atıyorlar.

Osmanlı’da da benzer bir örnek vereyim. Ermeni milletvekilleri Krikor Zohrab ve Vartkes Serengülyan’ı Diyarbakır’da öldüren Teşkilat- Mahsusa üyesi Çerkes Ahmet ve Halil idam edilirler. Cemal Paşa’nın askeri yaveri Ali Fuad Erden anılarında, “Kirli işlerde kullanılan vasıtalar ihtiyaç ve kullanım zamanında lüzumludurlar; fakat kullanıldıktan sonra bas¸ üstünde taşınmayıp ortadan kaldırılmaları gerektir (tuvalet kâgˆıtları gibi)” der.

Türkiye’deki inkârcı koronun en önemli argümanlarından biri Osmanlı hükümeti işte soruşturmalar açtı, bazı haksızlık yaptığı görülen, uygunsuz davranışta bulunan yöneticileri yargılandı falandı derler, haklıdırlar esasen. Osmanlı hükümeti bölgelere heyetler yolluyor, mahkemeler kuruyor, insanları yargılıyor, olmuş bunlar. Ama kimleri yargılıyorlar biliyor musunuz? Yağmayı yapanları! Çünkü mala-mülke devletin kendisi el koymak istiyor. Devletle yerel yöneticiler arasında ciddi bir yağma kavgası var ve yargılananların hepsi zimmete mal geçirmek suçundan yargılanıyor.

Kitapta uzun yıllar Cumhurbaşkanlarına hizmet veren Çankaya Kös¸kü bas¸ta olmak üzere, Anadolu’nun önemli s¸ehirlerindeki Atatürk evlerinin ve hükümet binalarının büyük çogˆunlugˆunun Ermenilerin el konulmus¸ malları oldugˆunu söylüyorsunuz.

Vallahi bu Ermeniler arasında “public secret”tir; [herkesin bildiği gizli sırdır]. Öyle bir sır ki herkes bilir bunu. Çankaya Köşkü’nün sahibi Kanada’da Ottowa’da yaşıyor. Daha da doğrusu sahiplerinin torunu orada. Elinde tapusu da var hala… Mahkemeye vermiyor, istemiyorum diyor. Türkiye’de belki akrabaları da vardır, bilmiyorum. Her şehirde bu hikayeler var. Bu konularda Ermenilere bir söyleyin bin dinleyin.

‘ATATÜTÜRK’ÜN ERMENİ MESELESİNE YAKLAŞIMI PRAGMATİKTİ’

Mustafa Kemal Atatürk'ün Ermenilere yapılanlarla ilgili fikri, tutumu neydi?

Son derece pragmatikti. Kendisinin doğrudan bu işlere karıştığına ilişkin elimizde bir belge yok. 1918, 1919, 1920 yıllarında ciddi bir biçimde İttihatçıları katil olarak tanımlayıp, onların yargılanmalarını falan da savunuyor. Bunun nedeni de bunları yargılarsak, bu Misak-Milli dediğimiz toprakları koruruz diye düşünüyor ama onun bir sonuç getirmediğini görünce de katil dediği İttihatçılara bu sefer “vatan evladı” deyip, devlet bütçesinden maaş bağlıyor.

Hatta 1926’da bir kanun çıkartırlar, bu kanunla idam edilen 13- 14 Osmanlı bürokratının yakınlarına devletten maaş bağlanır ve Ermeni evleri, arazileri kendilerine verilir. Mustafa Kemal’in tavrı tam bir ulusal hareket liderinin tavrıdır. Örneğin 24 Nisan 1920’de Meclis'te yaptığı bir konuşmada “fazahat” yani utanılacak, ayıp bir eylem olarak tanımlar Ermeni katliamını, İttihatçılar için “katiller” dediği birçok kez bilinir. 1926- 1927 yıllarında Amerika’da Lozan Anlaşması’nın senato tarafından teyit edilip edilmemesi meselesi vardır, o sırada Amerikalı gazetecilerle görüşür, orada da “İttihatçı katiller” der, “Biz bunları yargıladık” der ama kendisi diyelim ki Türk, Müslüman ileri gelenlerle görüştüğü zaman “Anadolu Türk yurdudur, Türk kalacaktır, Ermenilerin burada işi yoktur, defolup, gitmelidir” diyen de yine kendisidir.

‘İTTİHATÇI YARGILAMALARI, POLİTİK HESAPLA MİSAK-I MİLLİ İÇİN YAPILDI’

Ittihat ve Terakki yöneticileri yargılandı dediniz. Göstermelik bir yargılama mıydı bu? Talat Paşa, Cemal Paşa, Bahaeddin Şakir gibi isimlere ne oldu örneğin?

Talat, Cemal Paşalar ve Şakir yurt dışına kaçtılar ama 1921 ve 1922 yılında Ermeni Taşnak örgütünün Nemesis olarak adlandırdığı bir operasyonla öldürüldüler. Yargılamalar göstermelik değildi. Şundan dolayı: Hiçbir siyasi yargılama büyük bir manevi gönüllükle yapılmaz. Politik hesaplarla yapılır. Ekim 1918’de Osmanlı savaşı kaybedince, İttihatçılar da iktidarı kaybettiler, İngilizler ve Fransızlar İstanbul’a geldiler. Paris Barış Görüşmeleri başladı. Hem İstanbul Hükümeti hem de Anadolu’da oluşmaya başlayan Millici Hareket Paris’ten olumlu sonuçlar elde etmek istiyorlardı. İstedikleri şey, Misak- Milli denilen toprak bütünlüğü idi. İngilizler ve Fransızlar da Osmanlı hükümetine diyorlardı ki, “Eğer Paris’ten iyi sonuç almak istiyorsanız, savaş sırasındaki işlenmiş cinayetlerden sorumlu İttihatçıları yargılayın.” Onun için İstanbul Hükümeti de Ankara’daki Millici Hareket de aralarında defalarca görüşerek İttihatçı yöneticilerin yargılanmalarının siyaseten gerekli olduğuna karar verdiler. Ana sorumlular kaçmışlardı zaten; geride kalan 200’ün üzerinde yöneticiyi yargılamaya başladılar hatta ilk büyük idam 10 Nisan 1919’da Boğazlıyan Kaymakamı Kemal’in idamıydı.

Bu yargılamalarda beklenen Paris Barış Görüşmeleri'nden olumlu sonuç elde etmekti. Fakat 1920’nin başında San Remo görüşmeleri ile birlikte pek öyle Misak-ı Milli elde edilemeyeceği, toprak bütünlüğünün sağlanamayacağı ortaya çıktı. Sevr Anlaşması’nın ön koşulları belirdi ve bunun üzerine İstanbul’daki yargılamalar gevşedi.

‘HRANT, SOYKIRIM SÖZCÜĞÜNÜ BİR SEFER KULLANDI’

Kitabın başlangıcı Hrant Dink’le bir anınızla başlıyor. “Sevgili Hrant, 1915 soykırım mıdır degˆil midir tartıs¸malarından uzak dururdun” diyerek başlıyorsunuz. Türkiye’de “soykırım” sözcüğünü ilk kullanan kimdi, kimlerdi?

Benim bildiğim kelimeyi ilk kullanan Falih Rıfkı Atay’dır. 1967 yılı olsa gerek Dünya Gazetesi’nde yazdığı bir yazıda “Genocide” kelimesini İngilizce olarak kullanır. Daha sonra Türkiye’de unutulan bir isme burada büyük bir saygıyla referans vermek isterim: İbrahim Kaypakkaya. TİKKO hareketi (Türkiye İşçi Köylü Kurtuluş Ordusu) bu sözcüğü çok açık kullanmıştır. Daha sonra sevgili İsmail Beşikçi hocam gelir. Recep Maraşlı Diyarbakır’da savunmasında kullanır bunu. Akademik düzeyde bu soykırımdır deyip, konu üzerinde çalışan benim, bildiğim.

Evet, Hrant “soykırım” sözcüğünü hiçbir zaman kullanmadı. Kullanmaktan da imtina etti. Çünkü hep bize şunu söylerdi, “Madem ki Türkler inciniyorlar, madem gocunuyorlar ben bu incinmelerinde de derin bir şey görmek istiyorum.” “Bu kavram bu kadar rencide ediyorsa onları, onurlarına dokunuyorsa bu kelime, demek ki derin bir onurdan, derin bir ahlaki kaygıdan dolayı bunu yapıyorlar, ben bu kelimeyi kullanmayarak onların o ahlaki kaygılarına seslenebilirim” diye düşünüyordu. Çok iyi niyetliydi. Bana göre haklı değildi bu konuda.

İnce, zarif bir bakış açısı…

Evet. Onun bir tek derdi vardı: Milletimin başına ne geldiğini anlasınlar. Ne derlerse desinler, önemli değil, bir millet vardı bu topraklarda, o millet yok artık, o milleti köklerinden koparttılar bu topraklardan.

2004’te Reuters ajansından bir gazeteci sıkıştırıyor, sıkıştırıyor köşeye, Hrant da dayanamıyor, evet kardeşim, soykırımdı tabii diyor. Onun üzerine Hrant’a dava açtılar. Ben o dönem AGOS’ta köşe yazarıydım. Dedim ki, ya adam bir sefer kullandı bu kelimeyi ve ömrü boyunca kullanmadı, dava açtınız, ben akşam yatıp sabah kalkıp soykırım diyorum, bana da açsanıza dava... Hemen açtılar. Hrant’ın ölümünden sonra düştü dava. Kendisine açılan davada soykırım kelimesini kullanmak ve niçin soykırım olduğunu anlatmak istiyordu Hrant... Bana, “savunmayı birlikte hazırlayalım” diyordu. Bu kitabı bu nedenle Hrant’a adadım, hani o yapamadığı savunma olsun diye.

İnsan zihninde mutlak unutma yoktur, bu yüzden kimi zaman affetmek de mümkün olmayabilir. Buna rağmen bu topraklar için “bir daha asla” demek nasıl sağlanabilir?

Bir bilsem cevabını… Geçmişle yüzleşme, tarihte işlenmiş suçları kabul etme ancak demokratik bir rejimde gerçekleşir. Bu nedenle, Türkiye’de soykırımın tanınmasını demokrasi mücadelesinin bir parçası olarak görmek gerekir.

Şöyle anlatayım, yarın sabah İstanbul’da kalan Ermeniler çıkıp, biz bu ülkeyi terk ediyoruz derlerse zannediyorum hiçbirimizin “yahu nereye gidiyorsunuz” demeye hakkı yok. Böyle bir travma…

BEYANNAME-İ RESMÎ

Anasır-i Osmaniye eczasından bulunan Ermeni vatandaşlarımızın bir hayli senelerden beri telkinat-ı hariciye semeresi olarak bir takım efkâr-ı sakime ve asayişş-i kenaneye kapılarak kendi rahat ve menfaatleriyle beraber mülk-i Osmaniye’nin ve diğer vatandaşlarının huzur ve sükûnunu ihlal ve kanlı vakaiye ictisar ve hala Ermeni cemaatinin dahi düşman-ı mevcudiyeti olan ve el-yevm hükümetimizle muharib bulunan a’daya iltihak cesaretinde bulunmaları, hem mülkün muhafaza-i sükûn ve istirahati ve hem Ermeni cemaatinin idame-i mevcudiyet ve selameti için devletimizi fevkalade tedabir ve fedakârlık ittihaz ve ihtiyarına mecbur ederek hitam-ı harbe değin meks ve ikame etmek üzere Ermeni cemaatini vilayet-i dâhiliyede ihsar ettiği mahallere sevke mecbur kalmış olduğundan bilcümle Osmanlılara vesaya-i atiyeye harfiyen itaat etmeleri suret-i katiyede ihtar olunur.

1- Hastalar müstesna olmak üzere bilumumum Ermenilere tarih-i tebliğinden beş gün sonra jandarmanın muhafazası tahtında kâmilen köy ve mahalle itibariyle hareket etmek mecburiyetindedirler.

2- Esna-i hareketlerinde eşya-i menkulelerinden arzu ettiklerini beraber götürmekte serbest iseler de gayrimenkul emlak ve arazilerini ve fazla eşyalarını satmaktan ve şunun bunun yanına bırakmaktan memnudurlar. Çünkü keyfiyet-i müfarakat-ı muvakkat olması hasebiyle emval-i gayrimenkuleleriyle beraber almayacakları eşya-i menkuleleri mahfuz ve mazbut binalar dâhilinde ve denk halinde hükümetin nezareti tahtında hıfz olunarak avdetlerinde aynen kendilerine iade kılınacaktır. Emval-i menkule ve gayrimenkuleyi hilaf-i tenbih alan ve satan ve muhafaza eden divan-ı harbe sevk edilecektir. Yalnız ordunun ihtiyacatına yarayabilecek şeylerin birıza hükümete satılması caizdir.

3- Esna-i rahde temin-i istirahatleri için hanlar ve münasip binalar ihzar ettirilmiş ve bir guna tecavüz ve tarize maruz kalmaksızın muvakkat ikametgâhlarına salimen isalleri esbab-i istikmal kılınmıştır.

4- Ermeni cemaatinden bir yahut birkaçının mal, can, ırzına tecavüz ve tarizde bulunanlara müfrezeler silah istimal edecek ve hayyen derdest olunacaklar, divan-ı harbe sevk edilerek idam olunacaklardır. Ermenilerin iğfalata kapılmaları netice-i müessifesi olan şu tedbirin cemaat-i saireye bir güne taliki olmadığından anasır-ı saire her ne şekil ve tarzda olursa olsun bu meseleye katiyen müdahale etmeyecektir.

5- Ermeniler hükümetin şu kararına tabiiyete mecbur olduklarından içlerinden asker ve jandarma üzerine silah istimali cüretinde bulunan olursa yalnız silah istimal edenler bilmukabele silah istimaliyle hayyen derdest edilecektir. Keza hükümetin kararına muhalefetle gitmekten imtina edenler ve şurada burada ihtifa edenler ile bu gibileri hanelerinde saklayan ve yiyecek veren ve ihtifalarını temin eden kesan bera-yı idam divan-ı harbe gönderilecektir.

6- Ermeniler yanlarında esliha-yi carihe ve nariye taşıyamayacaklarından meskenleri dâhil ve haricinde saklamış oldukları her nevi silah, tabanca ve bomba ve kamaları, kâmilen hükümete teslim edeceklerdir. Bu gibi esliha ve sairden bir haylisi hükümete ihbar edilmiş olduğundan evvela rade-yi efkâra sayılması ve muahharen hükümet tarafından elde edilmesi sahiplerinin şeddiden mesuliyet ve tecziyesini intaç edecektir.

7- Köy ve mahalle ve yollarda gasp ve garet ve saire için Ermenilere tariz ve tecavüze teşebbüste bulunacaklar, muhafız asker jandarmalar silah istimal ederek bu gibi eşhası itlafa mecbur ve mezundurlar.

8- Bank-i Osmanî’ye deyni olanlar, deynine mukabil eşyayı Bank arziyesine teslim edebilirler. Ancak hükümet ileride zevm-i has ettiği halde eşya-yı mezkureyi cihet-i askeriye hesabına ve teslim olunan bedel mukabilinde satın almağa selahiyetdardır. Eşhas-ı saireye olan zimmet için dahi bu şart dairesinde eşya terki caiz olup ancak zimmetin sıhhati hükümetçe tahakkuk etmelidir. Bunun için dahi tüccarın masaddak defteri en birinci delil teşkil eder.

9- Götürülmesi mümkün olmayan büyük ve küçük hayvanat ordu namına satın alınacaktır.

10- Güzergâhtaki nahiye, kaza, liva ve vilayetler memurini, Ermeni cemaatine kabul-i icra muavenetini ifa edecektir.

23 Haziran sene 1331 (1915)

YENİ ÇÖZÜM SÜRECİ ALDATMACASINA DAİR


- İSLAMO-FAŞİST TURK-ARAB & PARS İŞGALİ ve MÜKERRER SAHTE ÇÖZÜM SÜREÇLERİ

- DÜŞMANA NE ALDANIN NEDE GÜVENİN! SADECE ONU ALT ETMEK İÇİN ÖRGÜTLENİN !

- IRKÇI-İŞGALCİ İSLAMO-FASCIST TÜRK YENİ ÇÖZÜM SÜRECİ DOLANDIRICILIĞINA KANMAYIN !!

Şimdiye kadar 3 süper avrupai devletin askeri, iktisadi, diplomatik ve kültürel olarak aktifçe desteklediği ORTADOĞU'nun işgalci, ilhakçı, FAŞİST & DİKTATORYAL 7 bölge devletine karşı başarıyla direnen KÜRD HALKI pekala İSLAMO-FAŞİST TÜRK-ARAB & PERS İŞGALİNE TEK BAŞINA SON VEREBİLECEK MADDİ VE MANEVİ POTANSİYELE SAHİPTİR.

Irak Irkçı-İşgalci Arap Devleti'yle olan ve Muwafazat denilen ve hala devam etmekte olup hep sonuçsuz kalan o Bağdat'la olan meşhur yeni görüşme ve çözüm süreçlerine ve İran Irkçı-İşgalci İslam Devleti'nin hep tuzakla görüşme masasında kürd lideri katletme süreçlerine şimdi de türklerin kürdlerle mükerrer sahte yeni görüşme süreçleri ekleniyor (!)

Herhalde kürd liderler biraz kürd tarihi biliyorlar. Güney Kürdistan'ın İŞGALCİ İSLAMO-FAŞİST IRAK ARAB DEVLETİ ile olan görüşmelerine bir baksınlar, İŞGALCİ İSLAMO-FAŞİST İRAN DEVLETİ ile olan görüşmelere bir baksınlar, 2004 yılında işgalci islamo-faşist türklük devleti'nin başbakanı Erdoğan'ın Diyarbekir'de ''kürd sorunu vardır ve bu benim sorunumdur' şeklinde ifade ettiği ŞİFRELİ LAF'ın ardında başlattığı sözümona çözüm sürecinin kürdlere getirdiği salt düşmanlık ve yıkım dolu tecrübelere baksınlar. İşgalcilerimizle olan görüşmelerde bu fenomenlere bakın düşmanın görüşme dediği şeyin aslında kürdlerin ve Kürdistan'ın ebedi teslim alınmasına siyasi onay ve taahhüt aramasından başka bir şey olmadığı çok kolay bir şekilde görülebilecektir.

Ama düşmanın elinde tepe-tepe kullandığı sözde kürdleri temsil eden Xapo Hareketi gibi paravan bir örgütü varsa o zaman düşman bu gibi sahte görüşme ve sahte çözüm süreçleri yoluyla istediği siyasi onay ve taahhüdü hemde sözüm ona kürdlerin temsil örgütü onay ve tahahhüdü ile alarak Avrupa Birliği denen süper sömürgeci gücün türklerden istediği 'kürd sorununu çöz' şartı böylelikle sahte bir şekilde çözülmüş olacak ve Türkiye'nin NEO-OSMANLICILIK girişimlerinden dolayı Avrupa Birliği ile olan durdurulmuş görüşmeleri tekrardan başlayabilecektir.

Yani kelimenin tam anlamıyla işgalci islamo-faşist türkler kürdleri kandırıyor ve ÇOK DEMOKRAT ve İNSAN HAKLARINA ÇOK SAYGILI AVRUPA BİRLİĞİ bunu GÖRMEMEZLİKTEN geliyor. OYUN BUDUR.
Dolayısıyla bu görüşmelerin mazlum kürd halkının kırılmış belini daha da kırarak bir daha ULUS DEVLETİ talebi için doğrulma kudretini zayıflatacaktır.

Yeni Çözüm Sürecini ağzında sakız gibi geveleyenler işte bu ihanetin vuku bulmasına önayak olanların destekçileri olacaklardır.

Mazlum kürd halkının acılarını daha fazla uzatmayın. Düşmana ne aldanın nede güvenin! Sadece onu alt etmek için örgütlenin!

04.07.2021

***

''Türkiye gibi kanlı bir terör devletini hele bugün alenen mafyaya dönüşmüşken NATO üzerinden müttefik olarak takdim etmek ABD ve Avrupa'yı işlenen insanlık suçlarına ortak eder. Bir yandan demokrasi ve insan hakları derken diğer yandan Türkiye gibi bir suç organizasyonuyla askeri-siyasi ilişkilenme sadece batının güvenilirliğini sıfırlamakla kalmaz, suçlu durumuna düşürür. Avrupalı ve ABD'li her politikacı Türkiye'yi şirin göstermeye çalıştığında iki kere düşünmelidir''. (KFD)

“Türk, bu ülkenin yegâne efendisi, yegâne sahibidir. Saf Türk soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır; hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsinler.” Ya da “Türk’ün en kötüsü Türk olmayanın en iyisinden iyidir.”

Mahmut Esat Bozkurt, CHP İzmir Milletvekilli, 1930

Kürdlerin vatanıını kendilerinin yapmak için ''YOKTUR'' diye suni Türkiye sınırları içinde saklamayı başardıkları, tamamen inkar ettikleri KÜRD KÜLTÜRÜ ve TARİHİ geçmişini 30 yıllık yoğun bir çalışmayla ortaya çıkardık.

-- BAKIN! VARMIŞ! VARDIR! (Aşağıdaki linke tıklayın)

https://www.saradistribution.com/commontable.htm

Aslında ise hep GÖÇEK olan türk kavminin tarihi bir anavatanı yoktur. Örneğin türkçe'de vatan kelimesi yoktur, 'yurt' kelimesinin anlamı çadırdır. Kısacası ÜRETEN VE MEDENİYET KURMUŞ KÜRDLERE MUSALLAT OLMUŞ, ÜRETMEYEN, TOPLAYICI, AVCI ve TALANCI bir güruh... Tanınmış türk araştırmacı, yazar ve aydınlarının da sıkça itiraf ettikleri gibi 'at sırtında olanın tenceresi olmaz', yani uygarlık kurucusu değiller, tam aksine uygarlık yağmacıları rolleri olmuştur ve onların bu uğursuz, lanetli, işgalci, ilhakçı, sömürgeci ve talancı rolleri Kürdistan'da fiilen devam etmektedir.

Sonra türk ulusu OLMAYAN hayali bir temel üzerine kurulup NAYLON, YAPMA ve ÇAKMA bir ulus olarak ingiliz emperyalizminin emellerine hizmet etmek için Kürdistan'ın büyük bir kısmı ve Doğu Yunanistan (Batı Anatolya) toprakları ilhak ve işgal edilerek yoktan icad edilmişti. 'Türkiye'nin adı bile AMANCADIR: 'Turkei', alman işi ;) anlayacağınız.. Osmanlı'da ittihatçılar denen ırkçı bir kesim, ingiliz emparyalizminin HAS UŞAKLIĞI çerçevesinde tamamen hayal mahsülü olan yeni bir ulus yaratma projesine önayak oldular. İşte buna bugün 'Türkiye' diyorlar. İşgalciliği ve sömürgeciliği yanısıra bir de kurulduğundan bu yana İslamo-Faşist diktatör bir ülke ve devlet..

Ama geleceği asla olmayan bir devlettir çünkü başkalarının (kürdlerin ve yunanlıların) toprakları üzerinde kurulmuştur. NOKTA.