TASMASI İŞGALCİ DEVLETLERİN ELİNDE OLAN KÜRD LİDERLERİN UTANÇ VERİCİ İHANETİ
-- Kürd halkının boynuna geçirilen zincirin en kalın halkası: kürd liderleridir!
Boşuna heveslenmeyin! Ne yazık ki liderleriniz satılmıştır. Değil İran ta köküne kadar yıkılsa, Türkiye bile en derin temellerine kadar yıkılsa, yine de bu liderler başınızda olduğu müddetçe çok beklediğiniz bağımsız bir kürd devleti sahibi asla ve asla olamayacaksınız, ne yazık ki. Çünkü bütün kürd liderlerinin işgalcilerin sıkı bir kontrolü altında tuttukları tasmalı liderler olduğunu hep unutuyorsunuz. İsrail, birkaç ay önce Suriye devletini yerle bir etti. Batı Kürdistan (Rojava) kürd liderleri ne karar aldılar? Tekrar islamo-faşist işgalci arab lider Ahmet Şeriat (Colani) diktatörünün elinin altına girme kararı almadılar mı?
Bağımsız bir kürd devleti mi kurmak istiyorsunuz? Her şeyden önce, ayaklarınızdaki bu ağır prangaları ve sırtınızda taşınması artık imkansızlaşmış, en ağır yük olan bu ümmetçi-islamcı ve sahte-devrimci, sahte-solcu kürd liderlerini bir an önce sırtınızdan indirip başınızdan def edin.
ABD ve müttefikleri, İsrail ve Avrupa, 2003 yılında işgalci Irak islamo-faşist diktatörlüğünü ta temellerine kadar yerle bir etmedi mi? Etti. Kürd liderleri ne yaptı? 2004-2006 yılları arasında Bağdat'a gidip yeni bir işgalci Irkçı-inkarcı Irak Arab Devleti kurmadılar mı? 2003 yılında ABD ve müttefik güçleri Irak’ı yerle bir etmişti. Bu tarihi çok büyük bir fırsattı. Hepimiz işte şimdi kürd bağımsızlık günü geldi diye çocuk gibi sevinmeye başladık. Ama ne yaptı kürd liderleri? Hemen koşarak Bağdat’a gidip işgalci arab islamo-faşizmine yeni bir maske taktılar. Kürd halkı bağımsızlık beklerken, kürdlerin “liderleri” yeni bir işgalci ırkçı-inkarcı Irak Arab Devleti kurarak yine aynı oyunun maşası oldular. Suriye örneğinde de aynı sahne tekrarlandı. Batı Kürdistan'da, daha dün yerle bir edilen işgalci Esad diktatörlük rejimi sonrası bir araya gelip tarihsel bir rota belirlemek yerine, bu işgalci-islamcı Suriye arab diktatörlerinin kucağına yeniden oturdular. Kendilerine devrimci diyenlerin kararları, kürd halkının hayallerini islamo-faşist kabuslara kurban verdi. Kuzey'deki kürd liderleri, “kültüralist çözümler” dahil hiçbir çözümü istemeyin demediler mi size?
KÜRD LİDERLERİN HEPSİ AYNI İSKARTA MAL
Doğu Kürdistan'da kürd halkı, birkaç yıl içinde kısa aralıklarla üç defa ardı ardına ayaklanmadı mı? Peki, Doğu Kürdistan liderleri ne yaptı? Hiçbir şey. Çünkü onlar da bir iki istisna dışında (Yezdanpenah dışında) diğer Kürdistan parçalarındaki liderler gibi kürd halkının bağımsızlık davasına karşı olan hainlerdir.
Kürd halkı asırlardır beş ayrı celladın (türk, fars, arab, ve bir diğerinin, Ermenistan'ın) çemberinde yaşarken, bu halkın içinden çıktığını iddia eden liderler utanç verici bir sadakatle işgalcilerin tasmasını boyunlarında taşımaya devam ediyor. Bir halkın en büyük talihsizliği sadece dış düşman değil, içteki tasmalı liderlerdir. Bu liderler öyle bir sadakatle hizmet eder ki, efendileri yıkılsa bile onların sistemlerini ayakta tutmak için binbir taklayı atarlar. İran yıkılsa ne olur? Türkiye çökerse ne değişir? Bu liderler hala ayakta olduğu sürece kürd halkı esaretten başka hiçbir gelecek göremez. Çürümüş ve köleleştirilmiş bu zihinler kürd halkını zincire vurmaktan başka bir şey bilmez.
ÜMMETÇİ-İSLAMİST KÜRD LİDERLER: TARİHSEL BİR İHANET ZİNCİRİ
Kuzey’deki liderler, kültürel haklar bir yana, en temel insanlık değerlerine dahi gözlerini kapattılar. “Hiçbir çözüm istemeyin,” dediler halka, “tecavüzcünüzle, işkencecinizle evlenin, celladınızla birlik olun” dediler. Niye tecavüzcüsüyle, işkencecisiyle evlenecek, niye celladıyla birlik olacak bu güzel halk? Daha kaç kuşak tasmalı liderlerin önünde diz çökecek? Bu liderler, kürd halkının devrimci damarlarını uyuşturan birer zehir oldu. Sözde demokratik duruşlarıyla, kürd ulusunun özlemlerini bir pazarlık konusu haline getirip her defasında işgalcilerin taleplerini karşılamaktan başka bir şey yapmadılar.
Doğu Kürdistan’da üç kez üst üste halk ayaklanmıştı. Dünya sarsıldı, ama kürd liderleri yerinden oynamadı. Halk, bedel ödedi, can verdi, sokaklarda bağımsızlık ve özgürlük haykırdı. Peki, kürd liderler ne yaptı? Hiçbir şey. Sessiz kaldılar çünkü onların kulakları işgalci efendilerinin sesi dışında hiçbir şeyi işitemez. Onların gözleri halkının değil, işgalcilerin masasında duran ihanet belgelerine bakar. Bu sessizlik, ihanetten başka bir şey değildir. Çünkü bu liderler kürd halkının değil, işgalci rejimlerin sadık bekçileridir.
Ve işte buradayız. Halk ayakta ama lider diz üstünde. Halk yüzyıllardır zincirlerini kırmaya çalışırken, liderler o zincirleri yeniden ve yeniden kaynak yapıyor. Ne zaman halk uyanmak istese, liderler onu uyuşturmaya koşuyor. Kürd halkının kurtuluşu artık bu tasmalı liderlerden kurtulmadan mümkün değildir. Önce bu iç ihanet çemberi kırılmalıdır. Yoksa bağımsızlık sadece bir hayal olarak kalır, ve bu halk bir asır daha tasmasını kendi elleriyle takmaya devam eder. Oysa kürd halkı hem fedekar ve hemde yiğit ve hemde kahramandır. Bu edilgen liderler bu yiğit halka hiç yakışmıyor.
KÜRDİSTAN'DA ÜMMETÇİ-İSLAMİST KÜRD ŞEYHLİK KURUMU
Kürd halkının başına bela olmuş ümmetçi-islamist liderlerin ihanet tarihçesi bir asırdan fazladır devam ediyor. Bu isimler, her dönemde işgalcilerin dini söylemlerle halkı uyuşturma projelerinin baş aktörleri oldular. Osmanlı'nın son dönemlerinde kürd halkı şeriat söylemiyle padişaha biat ettirilirken, Şeyh Said Efendi gibi birkaç istisna hariç, kürd şeyhlerinin ekseriyeti dinin kurtuluşçu potansiyelini sistemle çatışma zemininde değil, halifeliğe sadakatte aradılar. Bunların temel motivasyonunun dini düzenin yeniden tesisi olduğu unutulmamalıdır. Kürd halkı bağımsız kürd devleti, özgürlük, eşitlik ve demokrasi isterken, bu şeyh liderler islami hilafetin geri gelmesini istiyordu!
İran'daki molla rejimiyle de kürd islamcı liderler aynı dili konuştular. Doğu Kürdistan’da şeyhlerin kürd toplumundaki etkisi, çoğu zaman halkın bağımsızlık bilincinin bastırılmasına hizmet etti. Kürd liderlik sınıfı, islam ümmeti ideali uğruna kendi ulusunun talihini gözden çıkardı. 1979 İran islam cuntası sonrası doğu kürdleri, Qasemlo gibi laik-demokrat bir önderlikte başkaldırdı, ama kürd şeyhleri kısa sürede Tahran’la barış içinde yaşamayı tercih etti. Çünkü onlar için ulusal özgürlük değil, dini düzen daha kutsaldı. Bu uğurda işgalci-inkarcı teokratik işgalcilerle aynı safta yer aldılar.
Irak'ta da durum değişmedi. Talabani ve Barzani liderliğindeki partiler, ABD'nin demokratik-kurtuluşçu müdahalesine destek verdikten sonra islamcı gruplarla defalarca ittifak kurdu. 1990’lardan itibaren Güney Kürdistan'da yükselen islamist cemaatler, Kürdistan'ın siyasi damarlarını zehirledi. İslamcı söylemle halkın direnişçi geleneği bastırılmaya çalışıldı. Bugünün Güney Kürdistanı’nda laiklik ya da ulusalcı hatlar değil, cemaatçi ilişkiler ve din üzerinden kurulmuş tarikat ve şeyhlik ağları belirleyicidir. İslam ümmeti idealiyle büyüyen bu liderler, hiçbir zaman kürd halkının bağımsız bir kürd devleti kurarak kendi kaderini tayin hakkını savunmadılar. Ama bu konuda çok keskin sözler sarf ettiler ve hatta 2017 tarihinde sonucuna sadık kalmadıkları bir bağımsızlık referandumu bile gerçekleştirdiler. Yapılan bağımsızlık referandumunda kürd milleti ezici bir çoğunluk oyuyla bağımsızlığa evet demişti. Onlar için Kürdistan'ın sınırlar değil, ümmetin yasaları belirleyicidir.
KUZEY KÜRDİSTAN'DA SAHTE-DEVRİMCİLER, SAHTE SOLCULAR: İŞGALCİ TÜRK DEVLETİNİN YENİ RESMİ MUHAFIZLARI: XAPO HAREKETİ
Kuzey Kürdistan’da halk uzun yıllardır işgalci islamo-faşist türk devletinin sınırları içinde türlü katliam, işkence ve azaplar içinde yaşarken, ona karşı en radikal görünen ama aslında sistemin bekçiliğini yapan bir grup liderle karşı karşıyadır: Xapo Hareketi. Bu hareket, kuruluşundan bugüne devrimci bir dil kullansa da “reformist”, “barışçıl çözüm”, “demokratik Türkiye” gibi söylemlerle halkın direnişini pasifize eden bir mekanizma idi. Kürd bayrağı gibi en temel kürd milli değerini bilinçlice reddeden bu ihanet hareketi, kürd milliyetçiliğinin devrimci özüne hep karşı çıkmış ve bugün artık açık bir şekilde işgalci türk devletinin legal sol kanadı gibi çalışmaktadır.
En açık örnek: 2025 son silah bırakma süreci. Xapo liderliği, işgalci türk ordusunun kürd köylerini bombaladığı, gençleri sokak ortasında infaz ettiği günlerde bile "barış süreci bozulmasın" diyerek sesini yükseltmedi. Kürd devrimci potansiyeli büyük yoğunluklu sahte-devrimci bir mücadele süreciyle pasifleştirip söndürdü. Kürd halkı dağlarda, kentlerde katledilirken, bu sahte-devrimciler Ankara'da işgalcinin parlamento toplantı salonlarında “çözüm süreci” adı altında kendi koltuklarını korumanın derdindeydi. Gerilla mücadelesi adı altında örgütlenen binlerce genç, bugün birer birer sessizce kürd bağımsızlık ve özgürlük davası dışına itiliyor.
İşgalci türk devleti, Xapo Hareketini kendi sınırlarını aşmayan, meclis içi bir muhalefet olarak tanımladı ve zamanla bu role oturtturdu. Kürd ulusal davasının özgürlük hareketi, devrimci-solcu pozlarında olan bu liderler, halkın bağımsızlık talebini gündemden düşürmek için her yolu denedi. “Bağımsızlık demek savaş demek,” dediler. “Demokratik özerklik yeter,” dediler. Peki bu özerklik nerede? Belediyeleri kayyumla gasp edilen halkın seçme hakkı bile yokken, Kuzey Kürdistan'daki 40 milyonluk koca bir kürd nüfusa tek bir ilkokul açma hakkı bile verilmiyorken, bu liderlerin “sivil siyaset” inadı sadece devletin taleplerine boyun eğmekten ibaret kaldı.
Bugün Kuzey Kürdistan’da gençler ya dağlara küskün dönüyor ya da metropollerde apolitikleşiyor, çünkü onların inançlarını tüketenler bu işte sahte-devrimci liderlerdir. Bu kürd liderlerin işgalci türk devletine duydukları hayranlık, “Türkiye’nin demokratikleşmesiyle kürdlerin özgürlüğü gelir” yalanında gizlidir. Ama tarih defalarca kanıtladı: işgalcinin demokrasi getirdiği görülmemiştir. Kürd liderlerinin hala işgalci devletin anayasası içinde çözüm araması, bu halkı sürekli inkarın ve asimilasyonun içinde tutmak için geliştirilmiş bir stratejiden başka bir şey değildir. Kürd halkının çektiği büyük acı ve ızdırapların uzatılmasından başka hiçbir şey değidir. Hatta ve hatta mazlum kürd halkını ebediyen işgalci türk devleti'nin kölesi olarak yeryüzünden ve tarihten silmekten başka bir şey değildir.
Goran Candan
|
